Puzzelstukjes

Puzzel 12

Lang hadden ze buiten op het kleed gelegen. Net zo lang totdat het avond was geworden en het tijd was voor het avondeten. 'Waar heb je trek in?'
'Ik mag zeker geen bami zeggen?' deed ze een gok en hij lachte hard.
'Geen denken aan. Ben je heel moe?' vroeg hij en ze schudde haar hoofd. Ze had de hele middag gelegen, niet geslapen maar alleen liggen deed ook wonderen. 'Dan gaan we ergens eten, kom.' Hij was al overeind gekomen en stak zijn hand uit.
'Echt?'
'Ja, waarom niet.' Ze gingen zo vaak uit eten, maar dat wist zij natuurlijk niet meer. 'Doen we regelmatig.' Verduidelijkte hij.
'Oké dan.' Stemde Eva in. 'Ik dacht dat dat alleen voor hele rijke mensen met teveel geld was?' zei ze zachtjes en nadenkend.
'Waarom?' ze haalde haar schouders op.
'Weet ik niet.' Verward keek ze hem aan waarna ze haar hoofd schudde. Ze moest er niet teveel over na gaan denken.
'Denk er maar niet over na,' zei Floris dan ook tegen haar. Ze knikte. Ze had het gevoel dat ze iets wist, maar ze wist dus niet waarom en waar het vandaan kwam. Dat was eigenlijk nog erger dan helemaal niets weten.

Eva bestudeerde de menu kaart goed. Ze had alles al zeker vijf keer gelezen maar ze las alles nogmaals door. Floris moest zijn lach inhouden. Ze was zo geconcentreerd op de kaart dat ze het dus ook niet door had. Hij wist dat er nauwelijks iets op de kaart stond wat zij lekker vond. Hij had ook nog nooit de kans gehad haar hier mee naartoe te nemen, aangezien ze altijd had geweigerd. 'Ze hebben ook saté Eef, dat lust je wel.' besloot hij haar te helpen.
'Dan doe ik dat.' Besloot zij meteen dat hij gelijk had en ze klapte de menukaart dicht. Floris bestelde voor hun terwijl zij het restaurant bekeek. Het zat redelijk vol maar gelukkig was er nog een tafeltje over geweest voor hun twee. 'Dus wij eten vaker buiten de deur?' vroeg ze en hij knikte. 'Hier?' hierop lachte hij.
'Ik heb nog nooit de kans gehad je hier mee naartoe te nemen.' Zei hij en vragend keek ze hem aan. 'Je wilde nooit. Te ingewikkeld, en zogenaamd niets wat jij lekker vind.'
'Je was me aan het testen.' Had ze gelijk door en verontschuldigend lachte hij.
'Je hebt toch saté kunnen kiezen.' Er was dus wel iets wat zij lekker vond.
'Hm. Maar je hebt gelijk. Bijna alleen maar vis, en dingen die niet uit te spreken zijn. Ik wilde bijna weg lopen.' Hij lachte. 'Nu weet ik waarom. Ik hou er niet van.' Hij knipoogde naar haar en hij zag gelijk dat ze licht bloosde.