Puzzelstukjes

Puzzel 2

Toen ze haar ogen weer opende dacht ze gelijk aan de vorige keer dat ze wakker was geworden. Alles was zo moeizaam geweest. Dat ging nu nog steeds zo. Ze knipperde een paar keer tegen het felle licht waarna ze opmerkte dat ze wederom niet alleen was. Hij lag in de zelfde houding als de vorige keer. Met zijn hoofd op haar bed, met zijn hoofd tegen haar arm aan. 'Hi.' Ze probeerde hem wakker te maken door hem zachtjes te schudden, met het kleine beetje kracht dat ze had kunnen vinden.
'Hey.' Gelijk zat hij weer rechtop. Zijn glimlach had hij nog steeds. 'Heb je een beetje kunnen slapen?' ze dacht na. Ze kon zich niet herinneren dat ze slecht had geslapen, dus ze knikte als antwoord op zijn vraag.
'Ik denk het.' zei ze eerlijk. 'Kan je..' verder kwam ze niet. Haar mond voelde zo droog dat ze er geen woord meer uit kreeg. 'Water.' Fluisterde ze bijna onhoorbaar en gelijk sprong hij op.
'Tuurlijk, wacht even.' Hij liep naar de kraan aan de andere kant van de kamer en kwam terug met een bekertje water en een rietje. 'Voorzichtig.' Zei hij haar en zoals hij had gezegd nam ze voorzichtig een slok. En nog een. En nog twee. De vloeistof voelde heerlijk verkoelend.
'Dankje.' Glimlachte ze flauw.
'Ik zet het hier neer.' Zei hij terwijl hij het op het tafeltje naast haar bed zette.

Eventjes bleef het stil terwijl ze elkaar aankeken. Ze zag hem bezorgd kijken maar ze had geen idee waarom hij zo bezorgd had.
'Wie ben je?' wilde ze nog steeds weten. Weer sprak hij er over heen.
'Weet je waar je bent?' ze keek nadenkend in het rond.
'Ziekenhuis?' deed ze een gok.
'Dat weet je.' Concludeerde hij knikkend.
'Waarom?' wilde ze weten.
'Weet je nog hoe je hier gekomen bent?'
'Waarom geef je geen antwoord op mijn vragen?' wilde zij weten.
'Weet je nog wat er is gebeurd?' ging hij verder alsof hij haar niet had gehoord. Zuchtend sloot ze haar ogen. Ze had geen energie om er tegen in te gaan. Ze schudde haar hoofd waarna ze haar ogen weer opende. Het koste veel moeite om te focussen, wat haar alleen maar meer uitputte.
'Wat moet ik weten?' hij glimlachte enkel.
'Je moet weten, dat als je veel slaapt je je vanzelf beter gaat voelen.' Zei hij na een korte stilte. ze zuchtte weer. Ze had helemaal niks aan hem. Toch volgde ze zijn raad op. Ze had geen energie meer om haar ogen nog langer open te houden.