Puzzelstukjes

Puzzel 31

Hij wist niet of ze wilde dat hij nog bij haar zou liggen. Toch besloot hij dat te doen. Ze sliep al weer toen hij terug boven was gekomen. Lang had hij nog beneden aan tafel gezeten. Nagedacht over alles wat er was gebeurd die avond. Hij wist dat Eva gelijk had. Misschien moest hij ook maar gewoon alles vertellen. Misschien moest hij het risico maar nemen maar dan kon hij tenminste wel honderd procent eerlijk tegen haar zijn. Hij keek toe hoe ze lag te slapen. Zoals hij elke avond en elke nacht deed. Hij vond het fijn om naar haar te kijken. Het maakte hem rustig. Of juist helemaal gek. Voorzichtig liet hij zijn vinger langs haar kaak strelen. Hij volgde de contouren in haar gezicht en streelde een pluk haar achter haar oor. Verschrik schoot Eva overeind en angstig keek ze hem aan. 'Rustig Eef,' hij pakte haar hoofd tussen zijn handen vast. 'Ik ben het maar.' opgelucht dat hij het was sloeg ze haar armen om zijn nek. Hij hoorde haar snikken, hij voelde dat er een natte plek in zijn shirt vormde door haar tranen. 'Rustig maar meisje. Het was maar een droom.' Hij drukte zijn lippen op haar hoofd en streelde door haar lange lokken.
'Weet je het zeker?' snikte ze. Ze moest weten of het maar een droom was.
'Wat droomde je?' ze schudde haar hoofd.
'Laat maar.' ze liet hem los en maakte zich los uit zijn greep. 'We gaan wel weer slapen.' Snikte ze.
'Wacht. Vraag het me. Vraag me of je dromen waar zijn en ik zal overal eerlijk antwoord op geven.' Besloot hij zonder er teveel over na te denken. 'Je had gelijk. Ik vertel veel maar niet alles. Ik maak het alleen maar moeilijker voor je.' Herhaalde hij haar woorden en verbaast keek ze hem aan terwijl ze onder haar ogen wreef. 'Geen halve puzzels meer.' Hij nam haar hoofd weer tussen zijn handen en keek haar veelbelovend aan. 'Ik beloof het je Eef. ' fluisterde hij.
'Is Frank doodgeschoten toen wij wilde trouwen?' vroeg ze zacht. Ze moest het weten, ze kreeg het vreselijke beeld niet uit haar hoofd. Floris knikte, spijtig maar eerlijk. 'Zijn hand in de mijne?' opnieuw knikte hij. Een traan rolde weer over haar wang. 'En was jij daar blij mee?'
'Nee Eva..' schudde hij zijn hoofd. 'Frank was mijn vriend.' hij ving de traan met zijn duim op.
'Oké.' Ze knikte en dacht even na. Nu wist ze tenminste wat wel en niet de waarheid was van de vreselijke droom. 'Wil je me vertellen over hem?' besloot ze dat ze meer over Frank wilde weten. 'Zoveel als je weet.' Floris knikte. Hij liet zijn handen van haar wangen zakken. Hij wilde ze op bed leggen maar voordat hij dat had kunnen doen waren zijn vingers al verstrengeld met die van haar.