Puzzelstukjes

Puzzel 19

Verbaast keek Eva rond in de kamer. Het enige wat er stond was een bed en een kast. Meer ruimte was er ook niet. 'Hier woon jij?' hij knikte zuchtend. 'Al die jaren al?'
'Jep.' Loog hij.
'Waarom?'
'Ik ben toch bijna altijd in de Ponti, dat voelt als thuis. Ik slaap hier alleen maar.' haalde hij zijn schouders op.
'Dat slaat echt nergens op. Waarom woon je dan niet gewoon bij mij?' vroeg ze verbaast. Hier had hij geen antwoord op. 'Jij komt dus maar gewoon bij mij wonen, ik heb kamers genoeg en die staan alleen maar stof te vangen.' Zei ze duidelijk. Hij lachte. 'Tenminste, als je dat wilt?' voegde ze er onzeker aan toe. Hij knikte.
'Dat lijkt me leuk. Als het voor jou geen probleem is?'
'Absoluut niet. Je bent er toch al altijd. Je slaapt er zelfs al.' Voegde ze er verlegen glimlachend aan toe. Hij had nu al een paar nachten bij haar gelegen, omdat zij dat graag wilde.
'Ik kom heel graag bij je wonen Eef.' Zijn vingers streelde zachtjes haar wang en ze voelde haar wangen rood worden.
'Zijn dit alle spullen die je hebt?' vroeg ze voor de zekerheid.
'De rest staat in een opslag.'
'Wanneer verhuis je?' vragend keek ze hem aan, vragend keek hij terug.
'Nu?' ze knikte lachend.
'Ik heb vast wel iets thuis om je spullen mee te vervoeren.' Ze pakte zijn hand vast en trok hem mee.

'Champagne?' daagde hij haar uit. Hij wist het antwoord, toch wilde hij proberen of haar onderbewustzijn het misschien toch niet zou weten.
'Nee, dankje.' Schudde ze haar hoofd.
'Chocomel?' hierop knikte ze lachend. Hij schonk een champagne glas vol met het bruine goedje en lachend pakte ze het aan. Voor zichzelf maakte hij de fles champagne open.
'Je bent gek.' Lachte ze. 'Is dat niet zonde om zo'n hele fles open te maken?'
'Nou en.' Het deerde hem niet.
'Nou gefeliciteerd dan. Met je nieuwe woning.' Lachte ze en ze tikte de glazen tegen elkaar. 'Welkom.'
'Dankjewel.' Grijnsde hij.
'Zijn we nu ook huisgenoten?' ze lachte, ze vond het idee wel leuk.
'We zijn alles wat jij wilt.' Knipoogde hij.
'Beste vrienden, oude collega's, huisgenoten.. Leuk rijtje.' Zei ze serieus waarna ze lachte om haar eigen woorden.
'Misschien wordt het rijtje nog wel langer.' Grijnsde hij. Vragend keek ze hem aan. Ze had geen idee wat hij precies bedoelde.