Czy To On? FF jdabrowsky

Rozdział 18

Na dole ważna notka!
,,Gdy już chciałam wejść do domu drogę zagrodził mi..."
nikt inny jak Janek. Po jego minie domyślam się, że nie będzie to miła rozmowa.
-Skąd go znasz?!
-Kogo?
-Filipa!
-A co chcesz?
-Chcę odpowiedzi!
-Jak przestaniesz się wydzierać to może ci powiem.-na te słowa się lekko zmieszał
-Wpadłam kiedyś na niego w parku. Przeprosił, że mnie przewrócił i się przedstawił. A ty skąd go znasz?
-Co?Ja go dopiero dzisiaj poznałem...
-I wydzierałbyś się na mnie , bo twoim zdaniem źle mu z oczu patrzy?Serio masz mnie za taką głupią?
-Co? Ja...nie mówiłem, że mam cię za głupią.
-A skąd go znasz?
-Ja...nieważne - odpowiedział i na pożegnanie cmoknął mnie w policzek, lecz zaraz po tym mruknął mi do ucha -Uważaj na niego, uważaj na siebie...-po czym odszedł zostawiając mnie mocno zdezorientowaną przed drzwiami domu.

NASTĘPNY DZIEŃ

Wczoraj późno zasnęłam. Cały czas zastanawiały mnie słowa Janka:
...Uważaj na niego, uważaj na siebie...

Gdy rano zwlokłam się z łóżka powędrowałam do szafy. Wyciągnęłam bieliznę i pierwsze lepsze ciuchy, ponieważ dziś nigdzie nie wychodzę, więc piękne wyglądać nie muszę, a zdanie Jolki mnie nie obchodzi. Poszłam do łazienki i po porannej toalecie wyszłam ubrana w czarną koszulkę do ciała na ramiączka bez napisu i proste , białe spodenki. Nawet bez większego zastanowienia wybieram fajnie pasujące do siebie ciuchy. Ach , no bo taka ja jestem wspaniała. I do tego skromna dodała moja podświadomość. No a jak! dodałam w myślach. Włosy związałam w wysoki kucyk a na usta dałam ochronną pomadkę. Gotowa na jeden z gorszych dni wakacji(czyt. przyjazd Joli) zeszłam na śniadanie. Jedząc tak jakiś czas ktoś zadzwonił do drzwi. Na moje nieszczęście byłam sama w domu, więc ja musiałam otworzyć. W drzwiach stanęła tleniona blondyna z toną tapety na ryju, wyzywająco ubrana i do tego na szpilkach.Czyli największa idiotka na świecie-Jola. Na samym wejściu rzuciła walizką w moją stronę. Ja zgrabnie ominęłam przedmiot usiłując zabić ją wzrokiem. Niestety bezskutecznie.
-Łaskawie zanieś to do mojego pokoju.-powiedziała wrzucając do domu kolejne walizy. No chyba ją coś potrąciło po drodze. Ja mam jej usługiwać? W życiu...
-Rusz dupę i sama sobie zanieś.
-W tych szpilkach?-patrzyła na mnie ze zdziwieniem
-Zdejmij je i załóż jakieś normalne buty. -Jola westchnęła i zaczęła penetrować wnętrze swojej walizki. Po jakiejś godzinie znalazła puchowe kapcie. Wzięła jedną walizkę i rzuciła na odchodne
-Jak mi się zrobią odciski albo złamię sobie tipsy, to...
-To akurat mało mnie obchodzi. -nawet na nią nie spojrzałam, tylko gapiłam się na telewizor. Ta tylko prychnęła i skierowała się w stronę pokoju gościnnego.
Po pół godzinie noszenia 4 walizek (ona jest serio tępa) zaczęła mi coraz bardziej truć
-A ty masz w końcu jakiegoś chłopaka? Czy nadal nikt na ciebie nie leci?- nie chciałam się z nią jeszcze kłócić, więc postanowiłam ją jakoś zjechać.
- Widzisz, no bo w naszej szkole żadna laska nie nosi się tak jak TY, i chłopaki nie lecą tylko na ,że tak powiem, walory ciała dziewczyny, tylko na ich charakter, czyli jak można wywnioskować, miałam wiele propozycji na chodzenie z kimś -widząc, że to dla niej zbyt skomplikowany przekaz uprościłam.
-Czyli u chłopców z naszej szkoły nie masz w przeciwieństwie do mnie szans. - ona tylko zachichotała- Nie możliwe , ja mam u wszystkich szanse.- mając jej szczerze dość zadzwoniłam do Janka , by przyszedł do mnie , bo dłużej z nią nie wytrzymam. Janek powiedział krótko, że mnie wybawi i się rozłączył . Po pięciu minutach był na miejscu. Przywitałam się z nim i chciałam bezszelestnie dostać się do mojego pokoju, ale drogę zagrodziła nam Jola
-No heeeeeej-uśmiechnęła się zalotnie do Janka -Jestem Jolka - nie wiem kiedy, ale przebrała się w jeszcze bardziej wyzywające ciuchy. Robiła maślane oczka do Jasia , przez co robiło mi się nie dobrze. Próbując ją wyminąć ona tylko łapała Jasia za rękę i gadała głupoty typu - Ładną mam bluzkę, prawda?- Jaki ty jesteś wysoki!Wysocy są zawsze przystojniejsi...-ale ona mnie denerwuje. Nagle wpadłam na genialny pomysł .
-Jola ,zostaw mojego chłopaka. Kochanie chodź -spojrzałam na Jasia i pociągnęłam go za rękę. Jola została na korytarzu z opadniętą koparą, a my poszliśmy do mojego pokoju. Gdy Janek zamknął drzwi zaczęłam się śmiać jak opętana.
-Ty wiesz co? Hahahahaha Jo-Jola teraz pewnie myśli, że jak przyszliśmy do mojego pokoju ,a ona myśli , że jesteśmy razem, to teraz na bank będzie gadać rodzicom, że robiliśmy tu takie hahahahhahahahahhahahahahahaahhahaahhahahahahhahahhahahahahahahhahahahahhahha nie wiadomo co- poruszyłam zabawnie brwiami i zaczęliśmy się śmiać razem. A najlepsze było to, że śmiejemy się dla tego , że to ani trochę nie jest śmieszne. Będę musiała rodzicom się trochę potłumaczyć.
Oczami Joli
Jak oni mogą być razem?! No on przecież mi się podoba! Ja jej go odbije! Chłopaka z takimi rysami twarzy jeszcze nie miałam. Tylko jak go tu poderwać, skoro nie poderwał go sam widok na moje odsłonięte w części ciało? Niemożliwe , że leci na charakter, w dzisiejszych czasach chłopakom chodzi tylko o jedno. W bajkach znajduje się tylko takie rzeczy, że mega brzydula znajduje sobie niezłego gościa, bo ma ciekawy charakter. Pff... ale w końcu jestem Jola, ja poderwę każdego. Ale najpierw trzeba odczepić od niego jakoś Darię. A tak w ogóle...jak ten chłopak ma na imię?
Oczami Jasia
Ja nie mogę, ale ta laska jest pusta! Zupełne przeciwieństwo Darii. A co do Darii, mam nadzieję, że nie usłyszała zbyt wiele z wczorajszej kłótni z Filipem. Muszę jej powiedzieć, żeby zerwała znajomość z tym typkiem. A co będzie jak jej coś zrobi? Nie mogę na to pozwolić, zwłaszcza, że...
Oczami Darii
Wieczór mija w przyjemnej atmosferze. Po kilku godzinach gadania i grania na play station Janek powiedział
-Zerwij znajomość z Filipem -Co?Czemu? Nawet nie uzasadni...
-A to niby dlaczego?
-Ponieważ nie wyjdziesz dobrze na znajomości z nim.
-Dlaczego tak uważasz? -Janek zerwał się z kanapy. Ojojoj, raczej go zdenerwowałam
-Bo on jest zły! Znam go i wiem, że nie kumpluje się z tobą bezinteresownie
-Nie wierzę.-mruknęłam i poczułam, jak Janek przyciska mnie do szafy za nadgarstki. O w dupe, takiego to go nie wiedziałam.
-Nie wierzysz?! A jak by ci zrobił to co mi to byś uwierzyła? Ten idiota kiedyś...-tu się na chwilę zawiesił -...nie ważne co zrobił, ale wiedz, że wtedy wyrządził mi wielką krzywdę.
-A ty niby teraz nie robisz? - powiedziałam próbując wyrwać się z silnego uścisku. Jan jakby się opamiętał i szybko mnie puścił. Ja masując swoje nadgarstki zapytałam
-A co niby takiego ci zrobił?
-Ja...on wtedy... nieważne. Przepraszam za to.-wskazał głową na moje nadgarstki -Przepraszam. -i wyszedł. Ja stałam jak wryta w pokoju. O co mu chodzi? Co Filip mu zrobił? Jak? Gdzie? Co? Kiedy?-tyle pytań rodziło się w mojej głowie, aż...

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

No właśnie, co ,,aż"?

Tego dowiecie się już #niebawem.

Ten rozdział jest dedykowany dla mojej przyjaciółki Marty, która niestety się rozchorowała.

Kolejny rozdział dopiero ,jak będzie 5 komów z dodatkiem ,,Zdrowia Marta''!

Buziaki i Papapapa XD