Boş olan bardağını bir kez daha doldurup, içmeden bekledi adam.
Daha sonra ayağa kalkıp, cüzdanından içtiği rakının parasından fazlasını masanın üstüne atmıştı.
Ceylin ona ne yaptığını anlamak istercesine bakıyordu. Bir adım atarak yanına gelip, ba...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Akıla Konan Düşünceler.
''Seenn...''
Diye bilmişti genç kız sadece, şaşkınlığının el verdiği kadarıyla. Aynı şaşkınlık karşısında duran adamda da vardı ama o az öncekinden biraz daha rahattı.
''Barlas.''dedi kendi ismini sanki normal bir şey söyler gibi söyleyerek.
Şimdi ne diye kendi ismini söyledi diye düşünüyordu Ceylin çatık kaşlarının altından.
''Ne?''
Anlamamış gözlere bir kaç metre karşısında duran adama bakıyordu.
''İsmim Sen değil, Barlas.''
Ceylin karşısında ki ukalalık abidesi adama öldürücü bakışlarını atmakla meşgülken, bu adamla aynı yerde daha fazla durmaması gerektiğini çok iyi biliyordu. Bu durum hem sinirlerine hem de bünyesine zarardı.
Ağacın dibine koyduğu atın eğerini alıp, geri geldi.
Barlassa pür dikkat karşısındaki kızı izliyordu. Daha doğrusu hareketlerini.
Eğeri taktığı anda bir anda elini durduran Ceylin, bu adama neden cevap vermediğini düşünmüştü. Hâlbuki bu alışılagelmiş bir şey değildi.
Aniden arkasını dönen Ceylin, Barlasın onu izlediğini fark etmişti.
''Biliyor musun....Umrum da bile değil, ne sen ne de ismin.''dediğinde m harfini bastırarak söylemişti. Kızdan aldığı yanıtla kaşları havalanmış, dudağının kenarı alayla kıvrılmıştı.
''Ama benim umrum da. Hem sen, hem ismin, hem de cismin.'' son sözünü söylerken öyle bir söylemişti ki, genç kız bir anda ürpermişti.
