AŞK-I ÁZAM.

~B32~

Bunca zamandır geç gelen bölüm için hepinizden çok özür diliyorum. Çook çook özürler. Bu aralar pek iyi değilimde.

Bölüm ithafıbellaaa7850 veiremsukutbaygelsin. Destekleriniz için çok teşekkürler.

Evet aynı sözler hala devam ediyor . İlk yorum ve voteye ithaf sözüm demem o ki hala geçerli.

Yorum ve votelerinizi rica ediyorum benden eksik etmeyin. En çokta yorum. İhtiyacım var emin olun.

*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*

Gözlerime düşen ağırlık fazla olduğundan bir türlü açamıyordum. Başımın ağrısıda ramazan davulcusu görevini üstlenmiş gibi, güm güm diye kafamı davul niyyetine hoplatıyordu.

Etrafta oluşan karışık sesleri duyuyordum ama netleştirip kime ait olduğunu ayırt etdiremiyordum. İçinde tanıdık gelen seslerde vardı ama onlarda uğultu gibiydi.

En sonunda kendimi zorlamayı bırakıp, tam uykuya tekrar dalacaktım ki, birinin elini alnımda hissetmiştim. Galiba yüzüme düşen saçımı geri itmişti, yüzümde gezinen saç tutamımı hissetmiştim.

Onun bu dokunuşundan güç alarak gözlerimi hafif açmıştım.

İlk önce beyaz bir ışık gözlerimi rahatsız etsede, daha sonra alışmış olucak ki, bulanıkta olsa normale dönmeye başlamıştı.

Gözlerim ilk önce beyaz tavanı bulmuştu. Güneş ışığının vurmasıyla beyazlığı daha da aydınlanmıştı. Daha sonra başka şeylere yönlendiğimde, bir odada olduğumu anlamıştım. Ee normal olarak tabi, yattığım yerin yumuşalığını göz önüne alırsak açık alanda yatak olmayacağından bi odada olduğum düşünüle bilirdi.

Galiba bayılırken kafamı bir yerlere vurmuştum. Ahh...benim güzel kafam.

Kafamdaki bu saçma düşünceleri kovalayıp, kıpırdamaya çalıştım. Kıpırdadığım an başım, sanki bir yıldırım düşmüş etkisi vermişti.

Dudaklarımdan ufak bir küfürü saldığımda, odanın içinde bir erkeğe ait olduğunu sandığım, düşündüğüm, bildiğim daha doğrusu tahmin etdiğim geri kalan şıklarıda ilave ederek bi çığa dönüştürdüğüm her ne kadar kelime varsa ekliyordum işte.

Başımın ağrısını göz ardı ederek, aniden sesin sahibine döndüğümde bir şok dalgası esip geçmişti.

Gözlerim ölü balığın gözlerini alırken, oda yatağın yanında durmuş kollarınıda göğüslerinde birleştirmiş beni izliyordu.

''Senin gibi cici bir kıza hiç yakışmadı.''dediğinde, yere düşmekte olan ağızımı toplayıp, olduğum şaşkınlıktan sıyrılmaya çalıştım.

Bu çocuk, beni kurtaran çocuktu.

Üstündeki toza bulanmış, gömlekten ve pantolondan kurtulmuş tüm kaslarını sergileyen beyaz bir t-shirt giymiş altınada siyah bacaklarını saran bi pantolonla tamamlamıştı.

Vuuuh, bu bu kadar yakışıklımıydı ya. Bizımlesın bebeyim...

Ne saçmalıyorum ben ya...Yok yok, ben bayılırken başımı bi yerlere çarpmıştım. Başka bir açıklaması olamaz çünkü.

''Sen.....senin bur....ben nerdeyim? Sen kimsin? Burası neresi? ''Diye saçma sapan bir şekilde konuşmaya başladığımda, dişlürini ortaya serecek bir şekilde sırıttı.

''Kafamda deli sorular, diyosun, tamam. ''Deyip, bana yaklaşmaya başladı.

O her adım atışında hayretle gözlerim daha da büyümeye devam ediyodu. Bilinçsizce geriye doğru hafif eğildiğimde o çoktan yatağın kenarına oturmuştu bile.