AŞK-I ÁZAM.

~B33~

Heyyo millet! Ben geldim. Sizin şapşik yazarınız. Nasılsınız? Ben pek iyi değilim açıkcası. Nedenini biliyorsunuzdur , yazdığım bölümümün wattpad tarafından silinmesi beni gerçekten bitirdi.

Her neyse kötü şeyleri bir kenara bırakalım. Güzel şeylere geçelim. Mesela deli yazarınızın evlenecek olması haberi gibi. Evet evet yalnış okumadınız. Sözlendim.....

Kendimden bahsetmeyi sevmem, ya da özek hayatmdan sevenlerimin çoğu zaten bunu biliyordu.

Geçelim diğer konulara sevdiceğiminbusrayahsii beklediği bölümle karşnızdayım. Büyük ihtimal kesiti okudunuz. Ne dediğimi anlamışsınızdır. Kimse kusura bakmasın ama bu bölüm onundur. Ama ithaf szüm hala geçerli.

İnstagram hesabımıza uğramayı unutmayın. Uğramazsanızda canınız sağolsun. Hadi görüşük.

***

Barlasın beni gördüğündeki yüz ifadesi, şimdiden pişman olmama yetmişti. Hakanın onca ısrarların, zor durumda olduklarını öğrendiğimde dayanamayıp gelmiştim,ama sevgili kocam beni gördüğünde pek sevinmemişti anlaşılan.

''Xezal''diye şaşkınlığını tek kelimeyle dile dökmüştü ki, bakışları bıçak keskinliğinde Hakan'a odaklanmıştı. Ona öyle bakıyordu ki, gözlerinden lazer çıksa şu an zavallı delik deşik olmuştu.

''Ee Barlas, Ceylin bize bu güncük yardım etmeyi kabul etdi.''dediğinde, Hakanında Barlastan tırstığını anlamıştım. Çünke konuyu hemen kapatma çabasındaydı.

Gelen misafirlere döndüğümde, ikisi orta yaşlı erkek aynı onlar yaşda bir bayan ve bir tanede genç bir adam, bizim aramızda geçen dialogları anlamadıkları için boş boş bakıyolardı.

Hakan daha fazla uzatmadan, adamlarla beni, ayak üstü tanıştırıp, oturmam için bir koltuğu çekti. Bu zaman diliminde sevgili kocacığım ayakta dikilerek yerinden milim kıpırdamamış ışın saçan gözlerini üzerimden çekmemişti. Bakışları öyle rahatsız ediciydi ki, yerimde bilmeden bi kaç kez kıpırdanmıştım.

Gözlerimi ondan alıp, karşımda oturan üçü erkek biri kadın olan misafirlere çevirdiğimde, Barlasta sonunda yerinden kıpırdanıp kendi yerine, benim karşımda olan koltuğuna geçti.

'' Messieurs Hakan'ın, bu kadar güzel bir arkadaşının olduğunu bilmiyorduk. Sizinle daha önceki toplantılarımızda tanışmak isterdim doğrusu.'' gözlerimi sesin sahibi bana paralel oturan genç adama çevirdiğimde, adının Emilio olduğunu hatırladım. Benim ve yanındaki misafirlerden başka kimsenin-ki bunların içinde kocam Hakan ve hiç haz etmediğim sekreteri olduğu için onun dediğini anlamamışlardı.

Barlas bana'ne dedi, ne dedi? ' bakışlarını atmaya başladığında, bu toplantının benim açımdan çok zor geçiceğine göstergeydi. İçimden sabr dilenmiştim.

Yüzümü normal bir ifadede tutup, mecburi bir şekilde gülümsedim.

''Benim kim olduğumla Hakan beyden çok, Barlas bey ilgilenir. ''Dediğimde adamın yüzündeki, ilginç merak kırıntılarını görür gibi olmuştum. İlk önce kaşları hafif çatılsada sonradan yerli yerini alıp.''Neden? ''Diye sordu.

Duymak istediğim soruyu duyduğumda yüzüme tatmin olmuşcasına bir gülümseme yerleştirmiştim.

''Çünkü ben Barlas beyin eşiyim. Ceylin Xezal Miran.''dediğimde, kendi ismimdeki değişikliği bu sefer rahatsız olmadan söylemenin keyfini yaşıyordum. Helede bunu fransızca gibi aksanı güzel olan bir dille söyledikde, bu üç kelime bana daha da güzel geliyordu.