AŞK-I ÁZAM.

~B24~

Merhaba sevgili okuyucularım.
Benim, sorumsuz yazarınız.
Hayatı bu iki buçuk ayda tamamn değişen yazarınz.

Biliyorum hatalıyım, yeni bölüm isteklerinizi hep göz ardı etdim. Çünkü çok zor zamanlar geçirdim. Bazılarınz biliyor, psikolojik sorunlarım oldu.

Umarım beyenirsiniz, sizden tek ricam beni motive için yorum yapmanız.

İyi okumalar.

24 Bölüm.

Davetsiz Misafir.

Genç kız dalıp gitdiği Mardin manzarasından dakikalardır ayırmamışdı bakışlarını. Hava daha yeni yeni ağarmaya başladığından soğuk rüzgar hafif hafif esiyordu.

Derince bi nefes alıp soğuk havayla ciğerlerini doldurmuşdu. Daha sonra bakışlarını güneşin yeni yeni aydınlatdığı ufuktan çekip, sıkı sıkı sarıldığı şalının altından kolunu çıkarıp saatine baktı.

Saatin daha 06:43 olduğunu görünce burda fazla kaldığını anlamışdı. Bu kos koca konakta kendini ne zaman saklamak istese ayakları buraya getiriyordu hep onu.

Daha fazla terasda durmayıp, adımlarını aşağı inen merdivenere yöneltdi. Yavaş adımlarla merdivenlerden, kendi katlarına indi.

Aşağı inmeden önce üzerine aldığı şalı geri, yerine koymak için ilk önce odaya gitmesi gerekliydi. Salonu geçip, direk odanın kapısını yavaşca açdı. Tahminince Barlas hala uyuyordu.

İlk önce başını içeri soktuğunda genç adamı bıraktığı gibi, yüzükoyun, yatağa yayılmış bi şekilde uyumaya devam etdiği gördü. Dün akşam direk yatağa yatdığı gibi uyuya kalmışdı Barlas. Ceylinde hiç ona dokunmayıp, koltukta uyumuşdu. Hala bu yatak konusunu konuşmamışlardı. Ya biri bi gün yatakta uyuyodu, diğeri koltukta. Ertesi günse tam tersi oluyodu. Bu işe bi açıklık getirmeli olduklarını düşünüyordu genç kız.

Annesinden duyduğu kadar Barlas yanında top patlasa uyanmazmış. Ama ne olur ne olmaz diye, daha erken olduğu için yanında yavaş hareket ediyodu .Daha sonra içeri girip kapıyı yarı açık bıraktı.

Aldığı beyaz yumuşacık şalı çekmeceye geri koyup, yarı açık bıraktığı kapıdan geri çıktı.

Kendi katlarından inip, doğru mutfağa yöneldi. İçeri girdiğinde konağın çalışanlarının uyandığını ve kahvaltı için hazırlıklara başladığını gördü.

Bu konaktaki çalışanlar da kendi konaklarında olduğu gibi bi işi yapıyolarsa dünyadan bağlarını kopararak yapıyolardı.

Ceylinin geldiğini fark etmeden her biri başlarını içlerinden kaldırmamışlardı.

Ceylin yarım ağız gülümseyip''Baş evar hanımlar.''dedi.

Fatma Zelişden korku nidaları o an duyulmdu zaten. Sultan hanımsa yaşının verdiği ağırlıkla gelin ağasına başıyla selam vermişdi.

''Ödümüzü kopardın gelin ağam. Günaydın.'' Bi yandan baş parmağını damağına götürerek konuşdu Zeliş.

Ceylin mutfak masasına dahada yakınlaşıp, ''Yardım edeyim bende.''dedi. Tabi itiraz sesleri duyulmuşdu ama genç kız pek oralı olmamışdı.

Çekmecelerden teker teker gereken mazemeleri alıp, boş tezgaha koydu. Bu gün marifetlerini göstermek istiyordu.
Onun için kahvaltıyı bu gün kendisi hazırlicaktı.