Boş olan bardağını bir kez daha doldurup, içmeden bekledi adam.
Daha sonra ayağa kalkıp, cüzdanından içtiği rakının parasından fazlasını masanın üstüne atmıştı.
Ceylin ona ne yaptığını anlamak istercesine bakıyordu. Bir adım atarak yanına gelip, ba...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Fırat Şahidim Olsun.
5 GÜN SONRA.
Zaman bizden en çok neyi alıp götürürdü?
Sevdiklerimizi.....?
Sağlığımızı.......?
Düşüncelerimizi....?
Yoksa....Acılarımızı mı......?
Aslında en çok acılarımızı, kaybetdiğimiz sevdiklerimizi götürürdü.
Acı bile biraz zamandan sonra sıkılıp, insan bedenini terkediyordu.
Geride sadece büyük bir boşluk kalıyordu. Büyük bir boşluk.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Artık bir uçurumun kenarında ne kadardır bekliyordu, kaç saattir ağlıyordu hesaplayamıyordu. ..
Zaman kavramını kendi beyninde durdurmuştu Ceylin.. Fıratın sesi kulaklarına aynı kayalıklarına vurduğu gibi vuruyordu. Havanın rüzgarı sanki içindeki fırtınadan haber veriyordu.
Uçurumun dibi sonsuzluk gibi gelse de gözlerine değildi aslında, bir bitişti. Bir tükenişti. Ama ne kadar bir tükeniş bir son olsa da, her son aslında bir başlangıç değil miydi?
Ağladığı için gözleri öyle bir buğulanmıştı ki, her şey bulanı görüyordu.
Ellerine baktı, zar zor. Soğuk iliklerine kadar işlemişti.
Teni bir beyaz kağıt bembeyazdı.
Soğuktu.....
Çok soğuktu.....
Dışından daha çok içi üşüyordu. Buz tutmuştu her şey.
Düşünceleri, fikirleri..... Tüm hisleri....
Artık bu çileye son verecekti.
Şimdi, tamda şurda bu işi sonsuza dek bitirecekti.
