AŞK-I ÁZAM.

~B55~

Selam Sevgili okuyucularım Azam severler. Yeni bölüme hoş geldiniz

Bölümü okuyup benimle görüşlerinizi bölüşürseniz sevinirim. İyi okumalar.

Hani bazı anlar vardır ya, bazı hayaller. Keşke benim olsa dersin, keşke bana ait olsa.

Barlas tamda o anı yaşıyordu. Kucağında taşıdığı sanki büyük bir dünyaydı. Kara gözleri, Kara kaşları, uzun sayılan saçları bir masaldan fırlamış prensesler gibiydi.

Çokta tanıdıktı.....

Aklına annesine hiç benzemeyişi bir kez daha geldi. Bir kez daha babasını merak etti. Çünkü annesi açık tenli mavi gözlü bir kadındı.

Büyük bir istekle bağrına basmak istiyordu bu küçük kızı.

Yüzünde gezinen küçük ellerini tebessümle izliyordu.

"Keşke konuşa bilsen, en azından dertleşe bileceğim birileri olur."dedi. Küçük kız sesini duyar duymaz gözlerini onun gözlerini dikti.

Yarım görünen gülümsemesine Barlasta gülmüştü.

"Sesim hoşuna mı gitti?"

Ecrin adamın bir kez daha ona bakarak konuşmasına kıkırdamıştı. Yanaklarını küçük ellerinin arasına alıp ovalamaya başlaması onu mutlu ediyordu.

Barlas oturduğu koltukta biraz daha geriye yaslanıp, ellerini yüzünde gezdiren küçük kızın saçlarını sevmeye başladı.

Yumuşacıktı..

"Çok güzelsin sen prenses."dediğinde Ecrin de onun saçlarıyla oynamaya başladı.

Yüzündeki o sırıtışı bu kıza bakarken bir türlü silemiyordu. Kenardan çalışanlarından biri görse otoriter patron imajı tuzla buz olurdu doğrudu. Bütün dünyadan arınmış sadece bu kızın yanında iyi hisseder olmuştu o an.

Açıkçası umrunda bile değildi.

İçinden bu kıza karşı, karşı konulamaz bir şevkat duygusu taşıyordu. Başını hiç çekinmeden Barlasın omuzuna koyan kızda anlaşılan aynı şekilde kendisini sevmişti.

O an burnuna dolan tanıdık yasemin kokusuyla bir anda irkildi. Ama bu kokuda tatlı bir bebeksilikte vardı.

Hiç düşünmeden burnunu Ecrin'in saçlarına daldırmıştı. Her bir zerresinin titrediğini hissetti.

Aklnın kurduğu bir kurgumuydu bu? Yoksa bilinçaltının oynadığı oyunmu?

Hiç bir fikri yoktu.

Sanki düşüncelerinin kapısı kırılmış gibi, onlarcası firar etmişti. Ama en çok biri rahatsız edecek bir boyuta ulaşmıştı.

Bir anda irkilerek geri çekildi. Aklına takılan bu düşünceyi ancak bir deli düşüne bilirdi

Ama olması bir mucize gibi olan bu düşünce için nelerin vermezdi.

Ecrin benim kızım olsa.....

Düşüncesi bile hem mutlu ederken hemde korkutmuştu onu. Başını eğip, çoktan gözlerini kapatan kıza baktığında olası ihtimaller bir bir gözünün önünden geçmeye başladı.

Aynı gözler, aynı burun, aynı saçlar. Ve inkarı imkansız aynı koku. Akıllara zarardı bu düşünce.

Ola bilir miydi ki?

Nefesinin tıkandığını hissetti. Sanki bir el boğazını sıkıyormuş gibiydi.

Usuna sızan anıyla gözlerini kapadı.