Kargo

4 / Cerrah

"Merhaba, Zerrin."

Kartal başını önüne eğdi. Zerrin, Kartal'ın sargıdaki koluna baktı.

"Geçmiş olsun."

"Teşekkürler."

Kartal, biraz sessiz kalıp denize baktı.

"Başın sağ olsun. Öldürenleri bulabildiniz mi?"

Kartal, Zerrin'i kıymetli amcasının ölümünden birkaç gün sonra bu kadar sakin bulabileceğini düşünmemişti. Zerrin'i amcasının ölümünden sonra bulabileceğini zaten düşünmemişti. Hatta amcasının öleceğini de düşünmemişti.

"Hayır... Amcamın seni öldürmek istediğini biliyordum, adamlarını göndermesine engel olamadım."

Zerrin, günah çıkartır gibi sıkıntıyla, tek seferde söyledi cümlesini. Kartal, gözlerini yeniden Zerrin'e çevirdi.

"Beni neden öldürmek istedi?"

"Bilmiyorum... Seninle iş yapmaya yanaşmazdı ama seni sürekli takip ediyordu. Ona defalarca seninle görüşmediğimizi anlattım ama..."

"Ziya Mermerci bu. Laftan anlamaz."

Zerrin bir an amcasını savunmak istedi Kartal'ın diklenerek söylediği cümlesine karşılık. Vazgeçti. Tüm bu yaşadıklarının sorumlusu oydu. İyisiyle kötüsüyle. Amcası ona bu dünyada hem cenneti hem cehennemi yaşatmıştı.

"Seni buraya iş için çağırdım Kartal."

Ne? İş için mi? Bunca yolu bunun için mi tepmişti? Bunun için mi heyecanlanmıştı? Telefonda, mesajda da söyleyebilirdi bunu! Tabii ki istifini bozmayacaktı Kartal.

"Ne taşınacak?"

"Oyuncak."

Kartal güldü. Başını denize çevirdi.

"Bunun için bize ihtiyacın olduğunu sanmıyorum."

"Sana ihtiyacım var."

Kartal, Zerrin'in nereye varmaya çalıştığını kestiremiyordu. Halbuki ciğerini bilirdi ama onsuz geçen yıllarda değişmemiş olduğunun garantisi yoktu. Kartal bir şey söylemeyecekti. Ne diyebilirdi ki bu cümle karşısında? Zerrin'in kelime oyunu yapmadığından emin olamazdı. Kendini onun önünde küçük düşürmeyecekti. Gerçekten ona mı ihtiyacı vardı?

"Bu işi senden başkasına veremem Kartal."

Hayır, ona değil. Onun unvanına ihtiyacı vardı. Taşıyıcılık. Kartal şaşırmamıştı. Madem ortada bir tiyatro vardı, Kartal rolünün hakkını vermeliydi.

"Parada anlaşırsak neden olmasın."

Zerrin Mermerci, kibirli olmayan ama öyle görünen duruşuyla sağ elini Kartal'a uzattı. Kartal bir an tereddüt etse de sağ elini uzattı. Tokalaşma. Şartlarda anlaşma sağlanmıştı.

"Teslimat için Onur gelecek."

Zerrin başını hafifçe eğdi. Kartal daha fazla orada kalmasının ona bir getirisi olmayacağını düşündüğü için kuru bir hoşçakal ile oradan uzaklaştı. Arabasıyla giderken onun hakkında daha fazla düşünmedi. Düşünmemeye çalıştı. Olabildiğince az düşünmeye çalıştı. Evin altındaki otoparka girip en baştaki boşluğa geçti, K harfinin altına arabasını park ettikten sonra bir süre inmedi, radyodaki şarkının bitmesini bekledi. Acelesi yoksa dinlediği şarkı bitmeden indiği görülmezdi. Asansörle yukarı çıktı, görünürde kimse yoktu. Onur'u bulma umuduyla bilgisayar odasına yöneldi. Onur'un bu radyasyona rağmen oldukça sağlıklı kalmasının bir mucize olduğunu düşündü. İlk katta mutfak, oturma odaları, salon, bilgisayar odası, spor odası vardı. Onur, bunların hiçbirinde görünmüyordu. Herkesin, ekstradan hiçbir şeye ihtiyaç duymadan yaşayabileceği özel odalarının bulunduğu üst kata çıktı Kartal, Onur'un oda kapısı açıktı. Kartal kapı aralığından onu görebiliyordu. Yine ekrana gömülmüştü. Kartal odanın girişinde elleri cebinde durdu.