31 / Mazi

89 11 2
                                    

Kartal, Behiç'i odasına çıkardığında herkes çoktan odasına çekilmişti. Behiç, sessizliği bozmamaya yeminli gibiydi.

"Ağabey, ne konuştunuz bilmiyorum ama gözlerindeki çaresizliği gördüm."

Behiç, Kartal'a ters ters bakınca Kartal cümlesinin eksiğini tamamladı.

"Gerçekten pişmandı."

"Onu tanımıyorsun."

"Pişmanlığın ne olduğunu biliyorum

Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.

"Pişmanlığın ne olduğunu biliyorum."

"Ne yapayım Kartal?"

Parmaklarını bacaklarına dayadı.

"Şu acziyetimin sebebini unutup onu af mı edeyim?"

"Evet, ağabey. Sen de onu seviyorsun. Bunca yıl ona ihanet etmemek için kimseye kalbini açmadın. Başka birini sevmeyi denemedin bile."

"Yeter, Kartal! Haddini aşma!"

"Kusura bakma ağabey ama kendine haksızlık etmene seyirci kalamam."

Kartal, ellerini Behiç'in dizlerine koydu.

"Seni engelleyen bunlar değil, öfken. Mutlu olmaktan neden bu kadar korkuyorsun?"

"İyi geceler Kartal... Giderken Emre'yi buraya gönder."

🎫

Uyku, o gece Aslışah'a uğramayacaktı. Gülşah'ın yatağında olmadığını fark ettiğinde üzerine ceketini alıp terasa çıktı. Onu bulmayı umduğu yerde buldu. Salıncağın boş kısmına oturup kollarını Gülşah'a doladı. Gülşah'ın parmakları kardeşinin kollarını sardı. Hava bu gece bir önceki geceden daha serindi.

"Neden uyumadın?"

"Sarp'ın neden öldüğünü hatırlamaya çalışıyorum."

Aslışah, ablasını kollarının arasında biraz daha sıktı.

"Kendine zaman tanı."

"Yapamıyorum Aslışah. Eksik parçalar beni o kadar rahatsız ediyor ki zihnimde başka hiçbir şeye yer kalmıyor."

Aslışah, başını Gülşah'ın omzuna koyduğunda derin bir nefes alıp verdi. Uzaktaki yoldan geçen birkaç arabanın cılız sesinin ardından Gülşah konuyu değiştirdi.

"Yakışıklı adam."

"Kim?"

"Levent'ten bahsediyorum."

Aslışah, gülümserken sahil yolunu aydınlatan lambalarda dolaştı gözleri.

"Öyle."

"Bir de kızı varmış."

KargoHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin