42 / Panzehir

69 8 3
                                    

Zerrin, kötü günlerin artık bittiğini düşünmeye başlamıştı, bunun için nedenleri vardı. Hayatını zorlaştıran "Ziya Mermerci Ölmedi" notları artık gelmiyordu, Nevzat haklı olmalıydı. Zerrin bu notların amcasını seven kişilerce gönderildiğinden artık emindi. İş çevresinde sevilen biriydi Ziya Bey. Amcası, kendi çevresinde oldukça sevilen ve saygı gören biri olsa da Zerrin'in amcasıyla ilgili anıları genellikle kötüydü ve bunun suçunu her zaman amcasına yüklerdi. Babasına dair çok az şey hatırlıyordu Zerrin, bunların hepsinde babası amcasıyla kavga ediyordu. Zihnindeki kapalı sandıkların içinde ikisine dair hiçbir mutlu anı yoktu. Babasının genç yaştaki ölümünün faturasını da amcasına kesmişti Zerrin, her ne kadar kalp krizi deseler de işin içinde başka şeyler olduğuna dair şüphesi kendisiyle birlikte büyümüştü Mermerci köşkündeki büyük odalarda. Telefonunun melodisi kulaklarına ulaşırken elindeki bardağı masaya bıraktı.

"Söyle Nevzat."

"Zerrin Hanım, işlerle ilgili imzanıza ihtiyacımız var. Uygun bir zamanda köşke uğramanız mümkün mü?"

Zerrin, Kartal'la evlendikten sonra hayatının acı ve hapsedilmişlikle dolu kısmını ardında bırakmak için Nevzat çağırmadıkça gitmiyordu Mermerci köşküne, oraya gitmesi gerektiğinden keyfi biraz kaçsa da dışarı çıkmanın kendisine iyi geleceğini düşündü.

"Olur, birazdan gelirim."

"Siz zahmet etmeyin, zaten sizin şu an araba kullanmanız uygun olmaz. Ben sizi almaya geliyorum."

Zerrin ve Kartal'ın kızları doğmak için günleri sayıyordu, Zerrin elini karnına koyarken gülümsedi. Onu kendisinden daha fazla düşünen birilerinin olması güzel bir duyguydu.

"Peki bekliyorum."

Siyah arabasının içinde telefonununu ceketinin iç cebine yerleştirirken derin bir nefes aldı Nevzat. Geri dönüşü olmayan bir yola çıkmak için anahtarını yerleştirdi ve kontağı çevirdi.

Nevzat, Zerrin'i aldıktan sonra bunu yapamayacağını düşündü, pes edecekti. Zerrin'i kaçırırsa onu geri getiremezdi, bunu şimdi yapamazsa da hiç yapamazdı. Nevzat'ın tedirginliği Zerrin'in gözünden kaçmamıştı. Sarı saçlarını omzundan arkaya atarken dikiz aynasından Nevzat'a baktı.

"Nevzat, yüzün kireç gibi."

Nevzat bakışlarını bir an için Zerrin'e çevirdi ve pes etmeye karar verdi. Bunu yapacak kadar acımasız bir adama dönüşmemiş olmayı diledi. Onca planı yapmamış gibiydi; her gece Zerrin'in nefes almamasını isteyerek uyumamış, her gün onun cezasını vereceği günü düşünerek uyanmamış gibiydi.

"İyiyim Zerrin Hanım, biraz rahatsızım da."

"Dikkat et kendine Nevzat, sen benim sağ kolumsun."

"

Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
KargoHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin