Kargo

33 / Mazi

"Onur?"

Nil, lavaboya gitmek için müsaade istediğinde kapı girişinde hiç ummadığı biriyle karşılaştı.

"Nil?"

"Sen de mi burada çalışıyorsun?"

"De?"

"Şu girişteki çocuk gibi yani."

Parmağını Emre'nin olduğu tarafa uzattı.

"Konuşmayı sevmiyor galiba."

Emre, kıza anlamayan bakışlarla bakarken Onur, Nil'in arkadaşına uzanan parmağını tutup aşağı indirdi.

"Konuşamıyor. Duyamıyor da."

"Üzücü."

Onur, Nil'e çatık kaşları altından bakarken söylendi.

"Sen neden buradasın?"

"Annemin yeni erkek arkadaşıyla tanışmaya geldim."

Onur başını odanın içine doğru uzatınca Behiç'in kızıl saçlı bir kadınla konuştuğunu gördü.

"Behiç Bey mi?"

"Evet. Neyin oluyor?"

Onur, kızın gereksiz merakından sıkılmıştı.

"İş ortağım."

🎫

Buğra geri dönüş biletini çoktan almıştı. Terasta oturan Gülşah'ın yanına gidip sandalyelerden birine oturdu.

"Bu gece dönüyorum."

Gülşah, Buğra'ya döndü.

"Daha yeni geldin. Biraz daha kalsaydın."

"İlgilenmem gereken başkaları da var."

Gülşah gülümsedi, adamın tek hastası kendisi olacak değildi. Hasta. Bu kelimeyi ilk kez aklından geçirmiyordu ama ilk kez kendisini düşünürken aklından geçmişti. Bu oldukça tuhaftı. Hastaydı ama görünürde hiçbir şey yoktu. Hastaydı ama hiçbir yeri ağrımıyordu. Zihni ve ruhu dışında hiçbir yeri ağrımıyordu.

🎫

Onur, telefonuna gelen mail bildirimiyle ekrana döndü. Her şeyden uzak olduğu yetmiyormuş gibi internet hızı da oldukça yavaştı.

"Hadi..."

Ekrandaki yazıyı okudukça yüzündeki merak yerini gülücüklere bıraktı. Koşar adımlarla bahçeye çıkıp Kartal'ın yanına oturdu. Kartal Onur'a, Onur Kartal'a bakıyordu. Onur'un hiçbir şey söylemeden gülümsemesi Kartal'ın hoşuna gitmemişti. Rüzgar, Onur'a bakıp gülümsedi.

"Deli gömleğini getireyim mi?"

"İş teklifi aldık."