A Million Reasons To Love You

Last Chapter♥

This is the day I've been waiting for. Sobrang na-eexcite na ako. Sa wakas, graduate na ako. Sayang nga lang at mas nahuli si helga sa akin. Pero okay lang dahil graduation ko na ngayon at makakatapos din siya ilang taon na lang.

Nag umpisa na kanina pa ang graduation. At malapit lapit na ang apelyido ko. May dis-advantage at advantage talaga ang nasa medyo huli ang surname. Like me, Tan. Nasa M palang ang mga umaakyat sa stage eh.

Kanina pa ako lingon ng lingon dahil wala pa si dale. Hindi ko pa siya nakikita. Ito yung sinasabi kong advantage pag medyo nasa hulihan ang surname mo. Pwede mo pang hintayin ang wala pa. Sana naman makaabot siya bago ako umakyat ng stage.

Napa-tsked naman si papa dahil gustong gusto na niyang umakyat sa stage para samahan ako. Ito naman yung sinasabi kong dis-advantage. Ang tagal tagal mong mag hihintay.

Pinatayo na ang row namin dahil kami na ang susunod. Hindi ko namalayan na bumilis pala ang pag bibigay ng diploma. Ang nag papatagal kasi kanina is yung mga nag sasalita after nilang mabigyan ng diploma. Like, ako mamaya. May sasabihin akong speech. Hindi dahil isa akong cum laude. Kundi dahil sa nag daang buwan. Madami akong achievements na nagawa sa school.

Sumali ako sa newspaper ng school kaya nababasa ng iba doon ang mga articles ko. Hindi ako para sa event, sa poem o ano. Sa may story section ako. Every short story may nilalagay kasi akong aral na mapupulot. Mga advices, words of wisdom at kung anu-ano pang pampalakas ng loob ng ibang estudyante. Kaya nung last year ko na dito sa school na ito. Naging ultimate famous na ako. Hindi lang din naman dahil sa mga short stories ko sa school newspaper. Isa din sa achievements ko ay ang research ko and debate team na ipinanalo namin.

Sa loob ng whole last year ko sa college. Laging andyan si dale para sa akin. 2 years na kami mahigit pero ang pakiramdama ko pag mag kasama kami ay parang bagong mag karelasyon pa din. Sweet at caring pa din siya at mahal na mahal pa din namin ang isa't isa.

"Tan, Hanne Angelise R." Huminga ako ng malalim at hinawakan ang kamay ni papa bago kami umakyat sa stage. Kinuha ko ang diploma ko at nakipag kamay. Pinapunta nila ako sa may platform para mag salita. Tumingin ako sa paligid at napangiti ako ng makita ko si dale na gwapong gwapo at cool na cool na nakatayo at nakasandal ang gilid na balikat niya sa pader. He waved at me and I waved back. Ngumiti akong humarap sa crowd at huminga ng malalim.

"Good afternoon everyone." Nagsisi tuloy ako na hindi ako gumawa ng message ko. Pero sabi kasi ni dale. Mas maganda daw pag wala akong binabasa. Dapat daw galing sa puso ko ang mga sasabihin ko.

"When I first stepped in to this campus. Sabi ko sa sarili ko, YES! College na ako! Ang saya saya ko that time. Akala ko college is like high school. Full of fun, full of adventures. Well, half of it yes. Pero hindi ko akalain na being a college student was not that easy. Not just full of fun. Because you should be serious about it! College is the way for our success in our future."

"I can still remember that my kuya Alex asked me, why did I came to Morillo University?"

"I wish I could say I came to MU for four amazing years packed with cake filled with rainbows and smiles. I wish I could say that MU never made me frustrated, stressed out, or constantly sleep deprived. Trust me, it did ALL of those things. But none of us came here for those things. We didn't come here just to learn—we could have done that anywhere. No, we came for a particular kind of education."

"We came here knowing that MU would push us to our limits intellectually. Knowing that we would be surrounded with bright and quirky minds. Knowing that this campus, with all of its spirit and shortcomings, would be our home for at least a few years. We came here to grow."

"So we survived the Core, we endured the examinations, we braved the defends and all of the reports, we questioned each other, we questioned ourselves, and we grew."