Yeniden Aşk (DefÖm)

10. bölüm - Gerçekler

( Ömer'den )

Birden Serkanın ağlamasıyla uyandım. Burada uyumuşum demek. Serkan ağlıyodu ve uykusunda baba diye bağırıyodu. Ben uyku sersemi olduğum için yeni kendime geldim. Defne odaya girdi. Endişeli gözleriyle Serkanı sakinleştirmeye çalışıyordu. Ama Serkan daha çok bağırmaya başladı. "Baba neredesin?" diye. Bari ben deneyim.

Ö: Tamam oğlum. Burdayım ben. Ağlama. Hadi oğlum sakinleş. Burdayım ben.

Serkan bana daha sık sarıldı ve yine baba dedi. Bu çocuk baba deyince benim içim kıpır kıpır oluyor. Sakinleşmeye başladı.

Ö: Defne konuşma zamanı geldi.

Defne kafasını salladı. Bende Serkanı yavaşça yatağa bıraktım. Üzerini örtüp başından öptüm. Mutfağa indik.

Ö: Defne lütfen bana her şeyi anlat.

D: Tamam anlatıcam. Şimdi ben İtalyaya gittiğimde orada Zeynep ile tanıştım. Aynı kursa gidiyoduk. Sonra Can ve Selimle tanıştık. Bir kaç ay içinde çok iyi dost olduk. Tabi ben o zaman hala Ömer diye geçiriyorum günlerimi. Bir gün dayanamadım ve intihara kalkıştım. Ama beceremedim beni hastaneye götürdüler. O zaman öğrendim anne olacağımı. Bir yanım mutlu olurken diğer yanım ben bu çocuğa bir başıma nasıl bakarım, nasıl büyütürüm düye kıvranıyordu. Hamileliğim çok zor geçti. Düşük tehlikem vardı. Ama benimkiler beni hiç yalnız bırakmadılar. Daha doğrusu yalnızlığımı hissettirmediler. Burdada sadece abim, Nihan ve İso biliyorlardı. Ananem ve Esra zaten Manisada onlar Serkanı bilmiyor. E işte sonra Serkan doğdu. Hep babasını sordu. Bende onu hep oyaladım Türkiyede iş için diye. Buraya geliceğimizi öğrendiğinde Serkana ne diyecem diye endişelendim. Ama Can konuşacağını söyledi. Aslında ne dediğini hala bilmiyorum ama o konuşmadan sonra Serkan hiç sormadı.

Defne bunları anlatırken ben gözlerimi yummuş onu dinliyodum. Her sözü kalbimi daha çok acıtıyodu.Neler yaşamış aşkım. Biliyodum. Benim oğlum olduğunu biliyodum. Ama şimdi o da söylediğinde içim bir tuhaf oldu. Ben babayım ya. Hemde dünyanın en tatlı çocuğun babasıyım. Artık bizi sadece mutlu günler bekliyor. Dünyanın en güzel, en mutlu ailesi olucaz.

Ö: Ben anlatmiycam zaten Sinan her şeyi söylemiş.

D: Evet anlattı.

Ö: Ben bu durumdan her gün pişman oldum. Sana ihanet ediyomuşum gibi geliyodu. Ama kendimi durduramadım. İçtim. Unutmak için içtim. Ama bir işe yaramadı. Unutamadım. Aksine. Herkesi sen gördüm. Herkese Defnem dedim. Sinan beni durdurmaya çalıştı. Ama onuda dinlemedim. Benim Defnem size ne bizden deyip herkesden uzaklaşıyordum. Ta ki Melis bana söz verdirttirene kadar. Çok seviyorum onu. Keşke Defneyle benim çocuğum olsaydı diye geçiriyodum içimden. Serkanı görünce önce fazla kaptırmamaya çalıştım. Ya orda başkasıyla evlendiyse diye düşündüm. Ama sonra odama geldiğinde birbirimize çok alıştık. Bu kadar az zamanda sevdik birbirimizi. Ona çok bağlandım. Gizliden gizliye içimden ona oğlum diyodum. O gün oğlum dediğimde o yüzden paniklemiştim. Ağzımdan kaçırmıştım. Sinan ve Yasemin de bana hep kesin senin oğlun çok benziyor, hareketleri aynı diyorlardı. Bu gecede Serkanın anlattıkları canımı çok yaktı. Çocuk babası onu istemiyormuş gibi hissediyor. Oysa ben hep onun hayalini kurdum.

Göz yaşlarım akmaya başladı. Defne zaten ağlıyodu. Defne göz yaşlarımı sildi. 

D: Ağlama. Dayanamıyorum seni böyle görmeye. 

Defnenin elini tutup öptüm. Avucunu benim yanağıma bastırdım. Özlemişim onu hissetmeyi. Diğer elimle onun göz yaşlarını sildim. Oda benim avucumu öptü.

Ö: Peki biz şimdi barıştık mı?

D: Yok daha değil. Ben sana hala kırgınım.

İşte o zaman kendime küfürler saydırmaya başladım. O gün ben o lafları etmeseydim bu gün bu durumda olmayacaktık.

Ö: Serkan. Ona nasıl söyleyecez?

D: Bilmiyorum. Ne yapacağını kestiremiyorum. Kızabilir şimdiye kadar söylemedim diye. Ama sevinebilirde. Sen olduğun için. O seni çok sevdi. Her huyu gibi soğukkanlılığını da senden almış. Hiç kimseyi sevmiyor. Abimlere bile kaç hafta oldu zar zor alışıyor. Ama seni iki kez gördü ve ikincisindede kucağında buldum onu. Heleki Selimi doğduğundan beri tanıyor ama sevmiyor.

Ö: Zaten o Selim denen herifi bende hiç sevmedin. Ne o öyle yılışık yılışık.

D: Ömer o neden ya? O benim dostum. Hem sen niye onu sevmedin?

Ö: Ya Defne adam sanki sana asılıyomuş gibi geliyor.

D: Ya ne alakası var. O benim arkadaşım.

Ö: Can da arkadaşın ama o hiç öyle değil. Hem Serkanda anlamış ne biçim adam olduğunu.

D: Siz zaten baba oğul hiç kimseyi sevmeyin. Buz şelaleleri sizi.

Bu dediği hoşuma gitmişti. Sırıttım.

Ö: Oğlum. Benim oğlum. Bizim oğlumuz. Defne biz yine birlikte olucaz dimi?

D: Olucaz. Ama biraz daha zaman.

Ö: Zaman.(iç çektim ve konuşmaya devam ettim) Defne Serkan bana ''bilmem gereken şeylerden daha çok şey biliyorum'' dedi. Ne biliyor ki?

D: Bilmiyorum. Bana da hiç bir şey demedi bu durumla ilgili. Ne biliyor ki?

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Eveeet. Bu bölüm de böyle oldu. Nasıl olmuş? Sizce Serkan ne biliyor? İlerdeki bölümlerde öğreniriz.