Yeniden Aşk (DefÖm)

77. bölüm - Kaçırdım

( Yazar'dan )

Ömerin ağlaması ve hıçkırıkları artıyordu. Defne saçlarını okşuyordu ve başına öpücükler konduruyordu ama bunlar hiç bir işe yaramıyorlardı. Defne onu sakinleştiremiyordu. Onun ilacı Serkan idi. Ama Defne Serkanın Ömeri bu durumda görmesini istemiyordu. Tamam eskiden de görmüştü ağlarkan ama bu kadar şiddetli iken görmemişti. Defne telaşlanmaya başlamıştı. Başını göğüsünden ayırmadan konuştu. 

D: Ömer sakin ol. Sakinleş bak telaşlanıyorum.

Başına bir öpücük kondurdu. 

D: Lütfen aşkım ağlama artık. Lütfen. 

Ömerin nefesi yetmemeye başlamıştı. Derin bir nefes almaya çalıştı. Defne Ömere su içirtti ve sonra göz yaşlarını sildi. 

D: Sakin ol bitanem. Bak ağlaman zamanı geri almayacak ki boşuna harap etme kendini. 

Ö: D-Defne ben...

Demeye kalmadan yaşları yine akmaya başladı. 

Ö: Dayanamıyorum Defne. Serkanın küçüklüğünü sürekli düşünüyorum ama sormaya cesaret edemiyorum. Düşündükçe öyle bir duygu kaplıyor ki bedenimi. Bir yandan anlayamadığım bir öfke, bir yandan pişmanlık, bir yandan özlem. Bebekliğini kafamda canlandırmaya çalıştıkça kendime zarar vermek geliyor içimden. 

D: Sakın Ömer. Sakın kendine zarar verme. Hem bırak artık geçmişi artık Serkanın her halini biliceksin. Daha çok vaktiniz var. 

Ömer Defnenin belini kavradı ve kendine çekti. Başını tekrar göğüsüne koydu ve sarıldı. 

Ağlaması dinmeye başladığında başını kaldırdı. Defne yine yaşlarını sildi. 

D: Hadi şimdi git yüzü yıka. Biraz kendine gelirsin olur mu?

Ömer başını salladı ve odadan çıktı. Defne deri koltukalardan birine oturdu ve Ömeri beklemeye başladı. Odaya Serkan girdi.

SE: Anne babam neyede?

D: Tuvalete kadar gitti oğlum şimdi gelicek. 

Serkan başını salladı ve Defnenin karşısındaki koltuğa oturdu. Ardından kapı açıldı ve içeri Ömer girdi. Serkan onu görünce telaşlandı. 

SE: Baba noldu gözleyine?

Ö: Nolmuş oğlum?

SE: Kızaymışlay. Sen ağladın mı baba?

Ö: Yok paşam niye ağlayayım ben?

Ömer yanına gitti ve onu kaldırdı. Koltuğa oturdu ve Serkanı kucağına oturttu. Serkanın sırtı Ömere dönüktü. Ömer Serkana sarıldı ve burnunu ensesine koydu. Kokusunu derin derin nefesler ile içine çekti. Gözlerini yumdu ve yutkundu. Göz yaşları yine akmak istedi ama kendini tutması lazımdı. 

K: TÖVBELER OLSUUUUUUN.

Diye odaya girdi Koray. 

Ö: Höst dingonun ahırı mı burası?

K: Yok hayatım burası İplikçi ahırı. 

Ö: Ya havle. 

D: Koray bey noldu? Ne bu telaş?

K: Ayyyy kuru kıııız kaçırdım.

SE: Altına mı? 

Dedikten sonra kahkahalarla gülmeye başladı. Ömerde gülmüştü.

D :Aaaa Serkan ayıp.

K: Ay Serkoş keşke altıma kaçırsaydım da bunlar başıma gelmeseydi.