Yeniden Aşk (DefÖm)

114. bölüm - Niye ağlıyor?

( Yazar'dan )

Akşama doğru ailemiz odada yalnız kalmıştı. Rüya annesinin kucağında uyukluyordu. Serkan ise koltukta oturmuş sağ sola sallanıp gözlerini açmaya çalışıyordu. Uykusu gelmişti belli. Ömer onu Sinanlarla yollamak istedi ama Serkan inatla orada kalmak istediğini ve uykusu olmadığını söylüyordu. Ömer yatağın karşısında durmuş, duvara yaslanmış, kollarını kavuşturmuş minik mucizesini ve karısını gülümseyip izliyordu. Gözleri Serkana kaydı. Gülümsemesi genişledi. Bir an ne kadar da şanslı bir adam olduğunu geldi aklına. Düşünmeye başladı. Daha ne istiyebilirdi ki? Aşık olduğu kadınla evli. Aslanlar gibi bir oğulları var. Daha yeni doğumuş güzeller güzeli bir kızları vardı. Şimdi ona tek bir şey kalmıştı. Onları mutlu ve huzurlu yaşatmalıydı. Hayatlarına Nerimanı çok sokmamalıydı. Neden Neriman mı? Çünkü Neriman demek entrika demek, onlar için mutsuzluk huzursuzluk demek. Ömerin gözleri ailenin en küçük üyesinde durduğunda yanağında bir ıslaklık hissetti. O kadar mutluydu ki bu göz yaşları durduramıyordu. Defne Ömere baktı. Ağladığını gördüğünde gülümsedi ve gözlerini kırptı. Ömerde gözlerini kırparak karşılık verdi. Serkana bakıp yanına gitti. Oturdu ve Serkanı kucağuna doğru düşürdü. 

Ö: Ah paşam ah. Bir kere de söz dinlesen nolacak?

Serkan birden Ömerin kucağından kalktı ve koltuğun üstüne binip dikildi. 

E: Uyuadım ben. Uykum yok benim. 

Ömer kahkaha attı ve Serkanı tutup tekrar kucağına yatırdı. 

Ö: Uyu oğlum uyu. Korkma. 

Deyip saçlarını düzeltti ve anlına bir öpücük bıraktı. Serkan da sanki bunu bekliyormuş gibi kendini uykunun kollarına bıraktı. Ömere doğru döndü ve kollarını beline sardı. Ömer Defneye baktı. 

Ö: Çok mutlu ettin beni Defnem. 

Defne gülümseyip bir öpücük attı Ömere. Birden bir çığlık duyuldu odada. Ardından da ağlama sesi. Rüya kendini hatırlatmaya başladı artık. Defne onu sakinleştirmeye çalıştıkça o daha da ağlıyordu. Ömer sonunda dayanamadı ve Serkanı koltuğa yatırıp Defnenin yanına gitti. 

Ö: Noldu niye susmuyor?

D: Bilmiyorum ki? Aç olabilir. Ama hemişre dokotor ne zaman derse o zaman emzirecekmişim demiş. 

Ö: Olur mu canım öyle şey? Ya gerçekten açsa? Ben çocuğumu aç bırakmam. 

D: Napıcan? Sen mi emzirecen? Ay sinirim bozuldu ya.

Deyip gülmeye başladı. 

Ö: Dalga geçme Defne.

D: Ya Ömer doktor dediyse bir bildiği vardır. 

Ö: Yaaaa ama ben dayanamam ki. Bak nasıl ağlıyor. 

D: Al bakalım kucağına belki babasını özlemiştir. 

Ö: Ya ben almasam mı?

D: Niye?

Ö: Korkuyorum. 

D: Neyden korkuyorsun canım?

Ö: Ya çok küçücük ben... Düşürürsem?

D: Korkma aşkım düşürmeyeceksin. Al bakim. 

Defne  Rüyayı Ömerin kucağına yerleştirdi. Rüya susmamıştı daha da ağlamaya başladı. Ömer ona endişeli endşeli bakıp konuşmaya başladı. 

Ö: Şşş şşş şşş hadi benim güzle kızım. Prensesim benim. Hadi babacım. Şşş şşş şşş. 

Ömer odada volta atmaya başladı.