143. bölüm - Nasıl söyleyeceğimi bilemedim

4.1K 328 146
                                    

( Yazar'dan )

Serkan yazanları okumaya çalıştı. Fazla şey anlamadı. Okuması daha çok iyi değildi. Ama babaannesi ile ilgili olduğunu anlamıştı. Kağıdı katlayıp tekrar zarfın içine soktu. Anlını sildi. Bu yük ona fazla idi. "Niye?" diye düşündü Serkan. Haklıydı da. Bu yaşta bu kadar yük niye? Hayata bu erken yaşta girmeye ne gerek vardı? Bıkmıştı artık Serkan sorunlardan. 6 yaşında bir çocuk hayattan bıkmıştı. Onun önünde daha ne kadar çok şey var. Ama o şimdiden bıkmıştı. 

Derin bir nefes aldı. Zarfı yastığın kılıfının içine koydu. Sonra odasından çıkıp aşağı indi. Rüya odasında uyuyordu. Defne ile Ömerde bahçede çimenlerin üstünde oturuyorlardı. Serkan onların yanına gitti. 

SE: Anne?

Defne Serkana doğru döndü. 

D: Gel oğlum. 

Deyip Serkanı kucağına oturttu ve anlına bir öpücük bıraktı. Serkan da annesine sarılıp başını göğüsüne koydu. 

SE: Anne?

D: Söyle güzel oğlum. 

SE: Anne insan ölünce nereye gidiyor? Hem insanlar niye ölüyorlar? Tamam belki hayat pek güzel bir şey değil. Ben de sevmiyorum. Ama bütün sevdiklerin burada. Belki insanlar yalan söyledikleri için yada çok önemli bir şeyi sakladıkları için ölürler.  

Defne ile Ömer duydukları şeylerden sonra buz kestiler. Ne cevap vereceklerini bilemediler. 

D: Bazen insanlar hayattan kopmak zorunda kalır, aslında zorunda da kalmaz. İnsan işte de demek istemiyorum annecim çünkü sende  sen de baban gibisin, herkes gibi her şeyi tekdüze kabul etmiyorsun. Bak oğlum nasıl açıklanır ne denir bilmiyorum. Çocukken aynı soruyu bende sormuştum beni ya Rabb emrettiği için, diyerek  geçiştirmişlerdi. Anne karnından sonra yaşayıp, günah işleyip, sevip, sevilip hayya aşık olup en sonunda bedeninin buz toprakla diyebilirim. Bu dünyada hiç kimsenin hayal edemediği yere göz etmek, sevdiklerini burada bırakıp gitmek. Ben annemin ölmesin istiyemedim mesela. Gitmişti çünkü. Bu dünyadan değil de benim dünyamdan. Şimdi sen sakın ölümden korkma olur mu? Çünkü bazen yaşadığın şeylerden kurtulduğun tek yol da olabiliyor. Korkma sen, o güzel yüreğini korursan şahane bir yerde olacaksın... Dedene üzülme olur mu? Çünkü o seni öyle görmeyi istemezdi. Bilmez misin seni nasıl severdi? Şöyle ki Serkan açıklayamıyorum... Şunu da bil ki biz babanla seni ölene kadar seveceğiz.

( Bu konuşa için DoveSeiDaphne 'ye çok teşekkür ediyorum  :* :* :* :* :* )

Serkan sadece başını salladı. Defne ona sarıldı. Serkan da ellerini annesinin beline dolayıp karşılık verdi. Ömer de onlara bakıp gülümsemişti. Serkanın saçlarını okşadı. 

***

Ömer Rüya ile odasında  ilgilenirken Defne de Serkanı duştan çıkarmış pijamalarını giydiriyordu. Serkan annesinin yüzüne bakıyordu. Bildiklerini nasıl söyleyeceğini bilmiyordu. 

SE: Anne?

D: Söyle oğluşum. 

SE: Şimdi ben babamla ilgili çok önemli bir şey öğrendim ama nasıl söyleyeceğimi bilemiyorum. Aslında ben bu bilgiyi niye biliyorum onu da bilmiyorum. 

D: Dur dur bir dur annecim. 

Defne Serkanı yatağa oturttu kendisi de yanına oturtu. 

D: Şimdi yavaş yavaş tane tane anlat.

Yeniden Aşk (DefÖm)Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin