159. bölüm - Bayramın bayramı olsun

4.7K 310 98
                                    

( Yazar'dan )

Defne sofrayı topladıktan sonra yükarı çıktı. Aralık kapıdan Ömerin Rüyayı beşiğine koyduğunu gördü. Ömer çıkınca ikisi karşı karşıya idi. Arkasını dönüp gitmeye başladı. 

D: Gitme.

Diye fısıldadı. Ömer olduğu yerde durdu. Defne göz yaşlarını tutamadı artık. 

D: Gitme. 

Ömer arkasını dönüp Defnenin yanına gitti ve yüzünü avuçladı. 

Ö: Defnem. Ağlama sevgilim. Hiç gider miyim ben? Seni hiç bırakır mıyım? 

Defnenin başını göğüsüne çekti ve saçına bir kaç öpücük bıraktı. Defnenin yaşlarını hissettikçe daha da kötü oluyordu. 

Ö: Ağlama bitanem. Ağlama canımın içi. 

D: Ömer ben çok pişmanım. Söylediğim her şeyi unut nolur. Ben dayanamıyorum bana böyle davrandığında. Seni çok seviyorum. Çok. 

Deyip daha da sıkı sarıldı Ömere. 

Ö: Kıyamam ben sana. Ben de seni seviyorum gönlümün sultanı. 

Deyip tekrar başını öptü. Başını kaldırıp yaşlarını sildi.

Ö: Ağlama ama artık tamam mı? Benim içim parçalanıyor. Dayanamıyorum. 

Defne başını salladı. Gözlerini ayıramıyorlardı. Ömer Defneye doğru eğildi. Defne de başını biraz kaldırıp dudaklarını buluşturdu. Ufak ama tutkulu bir öpücük idi bu. Dudaklarını ayırıp alnılarını birleştirdiler. Ömer fısıldadı. 

Ö: Seni seviyorum. 

Deyip tekrar sarıldı Defneye. 

Ö: Hadi gel odamıza gidelim. 

Odaya girdiklerinde yatağa uzandılar. Ömer sırtını başlığa dayadı Defne ise Ömerin bacaklarının arasına oturmuş ve göğüsünde yatıryordu. Ömer Defnenin saçlarını okşayıp arada sırada öpücükler konduruyordu. 

Ö: Ağlama ama artık aşkım. 

D: Ömer ben çok üzülüyorum bizim bu halimize. 

Ö: Bak bakayım bana. 

Deyip Defnenin başını kaldırdı. 

Ö: Ne varmış halimizde? Ne güzel birlikteyiz işte. 

D: Ne demek ne varmış? Görmüyor musun Serkanı? Ne huzurmuz kaldı ne de başka bir şeyimiz. Ya çocuk evden kaçtı ya. 

Ömer derin bir nefes aldı. 

Ö: Ne yapalım Defne? Biz elimizden geleni yapıyoruz. Ona bakıyoruz, güvenini sağlıyoruz. En önemlisi de seviyoruz. 

D: Ama bu sefer sorun bu değil. Bu sefer sorun kendini her şeyin suçlusu gibi görmesi. 

Ö: En çok da bu yakıyor canımı. 

Defne tekrar Ömerin göğüsüne yattı.

D: Kalbinin atışı bana huzur veriyor. 

Ömer gülümsedi. Gözlerini kapatıp Defnenin saçlarını kokladı. 

Ö: Kokun bana huzur veriyor. 

Deyip alnını öptü. 

Ö: Ölüyorum ben sana. 

D: Deme öyle. 

Ömer güldü. 

D: Gülme ya. Gülüşüne aşık olduğum adam. 

Yeniden Aşk (DefÖm)Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin