Yeniden Aşk (DefÖm)

97. bölüm - Konuşacağız

( Yazar'dan )

Defne ve Ömer Serkanın odasına girdiler. Serkanın hıçkırıkları duyuluyordu. Defne Serkana doğru bir adım attı ve tam bir şey diyecekti ki Ömer onu eli ile durdurdu. İkiside sessiz sessiz odadan çıktılar. Kapının onünde durup Ömer fısıldayarak konuştu. 

Ö: Biraz sakinleşsin. Ben sonra onunla konuşacağım. 

Ömer sert duruyordu. Defnede bu durumun karşısında sadece başını salladı. Defnenin odasına gittiler. Uykuya hazırlanıp yatağa uzandılar. Defne Ömere sırtını döndü. Ömer ise sırtını yatağın başlığına dayadı. İkiside uyumuyorlardı. Öylece boşluğa bakıp düşünüyorlardı. 

Bir kaç saat sonra Defne uyumuştu. Ömer ise hala aynı vaziyette düşünüyordu. Kafasında dolanan düşünceler uyumasına müsade etmiyorlardı. Ömer Defneye bakınca uyuduğunu gördü. Yavaşça yataktan kalktı ve Serkanın odasına gitti. İçeri girince ilk gördüğü şey yerde olan battaniye oldu. Serkana bakınca yatakta uyuduğunu gördü. Bacaklarını kendine doğru çekmişti. Ömer yanına gitti ve battaniyeyi yerden alıp Serkanı sardı. Yaşlar yüzünde kurumuştu. Ağlaya ağlaya uyuyakalmıştı belli ki. Ömer eğilip başına bir öpücük bıraktı. Saçlarını okşadı. Bir süre izledi oğlunu. Odadan çıkmadan önce battaniyeyi Serkanın üzerine iyice çekti. Odadan çıkıp Defnenin yanına gitti. Önünde diz çöktü ve elini karnına koydu. 

Ö: Biraz daha babacım. Biraz daha sabır. Her şey düzelecek. 

Defnenin saçlarını öptü. Kendi yerine geçti ve Defneye sarılıp kendini uykunun hafif kollarına bıraktı. 

Sabah Defne uyanınca Ömer yatakta yoktu. Sabahlağını giydi ve karşıdaki Serkanın odasına girdi. Ömer giyinmiş bir şekilde yatağın karşısındaki sandalyeye oturmuş Serkanı izliyordu. Defne boğazını temizledi ve dikkati kendine çekti. Ömer doğrulup ayağa kalktı. 

D: Ömer? Napıyorsun burada?

Ömer Serkana baktı ilk. Sonrada işaret parmağını dudaklarına götürüp Defneyi susturmaya çalıştı. Odadan çıkınca Ömer kapıdan uzaklaştı. Defnede arkasından. 

Ö: Defne bu sefer Serkanla sert konuşacam. 

D: Fazlada şey yapmasan mı?

Ö: Yapıcam Defne. Yani. Fazla abartmiyacağım ama sert konuşacam böyle durucam yani. 

D: Ama biliyorsun Serkan biraz hassas. 

Ö: Biliyorum. Tabi ki biliyorum ama şimdiden dünyanın onun etrafında dönmediğini anlasın. Sonra irelide yengem gibi biri ile karşılaşır maazallah. Nasıl duracağını bilsin. 

D: Ama-

Ö: Ne kadar abartacağımı biliyorum Defne. Merak etme. O benim de oğlum onu kırmayı istemem tabi ki. 

D: Peki. Sana güveniyorum bak!

Ö: Güven sevgilim güven. 

Deyip Defnenin başını göğüsüne çekti ve saçlarına öpücükler kondurdu. 

Ö: Hadi sen giyin artık evde erkek var Defne. Böyle dolaşma. 

D: Erkek?

Ö: Can. 

Defne Ömerin kolundaki saatine baktı. 

D: Ohoooo. O çoktan uyanmış kahvaltıyı bile hazırlamış az sonrada Serkanı uyandırmaya gelir. 

Ömer Defnenin suratına boş boş bakıyordu. 

Ö: S-sen nereden biliyorsun bunları?

D: Rutin. Yani bu beş yılda bu rutin oldu. Can uyanır, kahvaltı hazırlar tabi başkası ondan önce davranmazsa ve Serkanı gelip uyandırır. Sonrada Serkan ile igilenir. Ama Serkan pek kendi işine sokmuyordu başkalarını. Kendi kendine yapıyordu her şeyini.