Çocukla birlikte fabrikaya gittiler. Fabrika zaten kapalıydı ama en azından nerede olduğunu göstermek istemişti.
"Hemen yarın gel, 'Kemal abimle görüşmek istiyorum,' de, sana odamı gösterirler. Gel yanıma sana ilk bursunu vereyim," dedi.
Çocuk bir yandan artık çalışmayacağının verdiği mutluluk ve bir yandan da derslerine daha fazla zaman ayırabilecek olmanın sevinciyle karışık çok güzel duygulardan tadımlık lokmalar alıyordu. Ve onun böyle mutlu görünümü, Kemal'e anlık da olsa huzur vermiş gibiydi. Aldığı maaş çok fazla değildi belki ama bir çocuğun daha filizlenme çağında ona yardım edebilmek, boğazı az daha kısmaya değerdi ona göre.
Çocuk boş tepsisiyle güle oynaya evine giderken Kemal de Asi'ye emanet bıraktığı anılarını geri almak yerine ilk defa kendine bir iyilik yaparak elindeki onlarca simitle eve gitmeye karar verdi. Ama unutulan bir şey vardı; Eray Bey.
Önce hastaneye uğranılması gerekiyordu. Çünkü Tahir'e geri döneceğini söylemişti. Arabaya bindi ve çalıştırdı. Simitleri de hastane bahçesinde gördüğü çocuklara paylaştıracaktı.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Kızıl Sabah
Roman d'amour"Sen hiç yandın mı bir aşka çırılçıplak? Ya da hiç soyundun mu sevmeye utanmaksızın? Belki de güneş göz değdi mutluluğumuza! Hayran olunası bir terk edişin vardı; kurşun mu döktürsem dersin! Cebimdeki sigaram kadar vefasızdın oysa: Öylesine arzulark...
