Cigarette and Ring | ls.

Deniz Kabuğu ve Ufaklık

[ Medyada kahrolası kalbimden kahrolası bir şarkı ]

Erken kalktığıma inanamıyordum ama bir şekilde sabah pencerenin önüne sıçan kuş yüzünden kalkmıştım. Üstelik Eminem ile kalkmayan ben.

Ah , uyandığımda her yanımda o vardı.

Vücudumu alevlerin sardığını hissettim , tıpkı o anda ki gibi ama elden ne gelir ? O anı düşünmeyi durduramıyordum.

Kolları ve bacakları beni öylesine sarmıştı ki deniz kabuğunun içerisinde ki kum tanesi olsam bu kadar huzurlu olamazdım ancak bu o kadar garip hissettirdi ki . Bir kere bu şeyi hissettiysem onu kaybetmekten korksamda durmayacağımı biliyordum. Nefret ettiğim şeylerden kaçtığım kadar sevdiğim şeylerin peşinden koşmak benim huyumdu.

Tamam bu zamana kadar çok şeyin peşinden koşmamış olsam da artık neyin peşini bırakmayacağımı iyi biliyordum. Onun için değişmek istemiyor muydum ? İşte fırsat önümdeydi. Daha önce yapmadığım bir şeyi yapacak , birinin bana gelmesini beklemektense ben ona gidecektim.

Onu mutlu etmek bu hayatta ki en dolu hedeflerden biri değil miydi ?

Charlie Cunningham 'ın kısık fısıltısı salonda yayılırken masanın etrafında döndüm . Harry dün evde yokken evi toplamış olmalıydı fakat benim dağınıklıkla hiçbir sorunum yok. Aksine seviyorum . Asıl katlanamadığım şey dokunduğum yerlerin tozlu olması olduğundan elimde ki mavi bez bu evde dokunduğum tek temizlik ürünüydü sanırım , şey sabunu vs saymazsak.

Karşımda ki kapıya baktığımda mutfak masasında unuttuğum gevrek kasesini gördüm. Muhtemelen çoktan gevreklikten çıkmıştı.

Evet kollarından çıkmam başlıca bir hataydı ama ne zamandır yemek yediğimi hatırlamadığımdan çıkmak zorundaydım . Bir kaç kaşık gevrek yemekle yetinsemde hiçbir şey yemek istemiyordum işte. Onu düşünmek bile beni acıktırmıyordu . Muhtemelen nedeni günde bir paket sigara bitirmem falandı. Şunu bir an
önce azaltmalıyım diye düşünürken sıkıldım. Aniden içimi heyecan kaplamıştı.

Seni seviyorum Charlie .

Hızla elimde ki bezi fırlatıp merdivenlere koştum. Birbirimizi öpmüştük , neyden çekiniyordum ki ? Lorne ve Anne 'in odasının yanından geçerken ruhumun derinliklerinde bile onların yok olduğunu hissettim. Sadece Harry vardı. Çiçekler açmıştı. Lorne ve Anne 'in yatağını bile kaplayan çiçekler.

Odamın kapısını sessizce açarken onun sert yüz ifadesini gördüm. Yerimi battaniyem doldurmuştu . Sıkıca ona dolanırken yüz ifadesi bir bulmacayı çözmeye çalışır gibi.

Doğanın dokunulmamış masumluğunu taşıyordu her yanında. Sarmaşıklar heybetli bir çam ağacını böylesine sarıp hapsetse bile daha güzel olamazdı.
Üstelik ben heybetli bile değildim. Bu sarmaşıklara alışabilecek miyim ?

Sarmaşıklar öldürmez .

Ama sadece zehirlidir değil mi ?

Seni saracak bir kafes seni ne kadar öldürebilirse ..

Kafes neden beni mutlu ediyor ki ?

Sesleri durdurmak isteyerek hızla ona yürüdüm . Evet sesler durmuştu ama şimdi tek istediğim onu izlemekti.
Benden ne kadar uzun olursa olsun sanki bir o kadar korunmaya ihtiyacı vardı.

Yanına çöküp usulca çenesine dokundum. Onu daha öncede uyurken izlemiştim. Ne kadar güzel olduğunu , bu güzelliğin onu öldüreceğini düşünür dururdum .

Şimdi bu güzellik beni kahrediyordu.

Bu güzellik onun dışında ki her şeyi kahrediyordu. Bütün güzel şeyleri parlayarak karanlığa hapsettiğini gördükçe ağlamak ve ağlamak istiyordum ama şimdi neden o bana aitmiş gibi hissediyorum ? Beni öptüğü için mi ? Onu öptüm diye mi ?
Kahretsin. Bilirsin , bu sadece bir öpücük. Bu .. Bu çok korkunç bir his.