Cigarette and Ring | ls.

Köz

Bu şarkıyı boynuna taktım say .

Bu arada hiç Louis kadar zor çizilen biriyle karşılaşmamıştım :/ Yinede dayanamayarak odama astım -_-

-

Harry elimden tutup beni merdivenlere çekerken gözlerini gözlerimden ayırmıyordu. Sıkıca eline tutundum ve gözlerimi gözlerinden ayırmadım. Sanki bakışlarımı kaçırdığım an her şey tekrar eski zamana dönecekti.  En başa . Küstüğümüz o bir haftaya . Ay kolyesini çıkarttığı o kısa ana .

Merdivenleri çıktık , parmakları parmaklarımı sardı. Lorne ve Anne 'in odasının önünden geçerken içim tekrar öfkeyle doldu. Onların yaptıkları hayatımızın bir parçası olmuştu artık , yaşama tutunduğumuz damarlarımızı yer yer tıkayan anılardı onlar .

Odamızın kapısını açtı . Kapı sesi karanlık koridorda yankılandı.
Harry ipi çekerek loş beyaz ışığı açarken ikimizde ne olacağını biliyorduk. Elimden tutmaya devam ederek beni yatağa çekti. Hemen yanına oturdum. Dönüp dolaşarak aynı yere geliyorduk. Sorunlarımız bu yatakta halloluyordu fakat bu sefer pek konuşmayacaktık. Harry tamamen bana dönerek bacaklarını açtı ve usulca beni sardı. Ona karşı çıkacak hiçbir harekette bulunmadım. Elleri perçemimi geriye iterken gözlerimi kapatıp onu sonsuza kadar hissetmeyi diledim. Yaşamadığım bir şeydi. Daha önce hiç tatmadığım bir duyguydu. Bir arzuydu , bir çekimdi. Bedenine dokunmak , ruhunu hissetmek , onun dünyasında sonsuzluğa çıkan izler bırakmak istiyordum.

Hansel ya da Gretel değildim. Onu cadının evine götürmekten öte evimize götürmek istiyordum. O olmadan bu evde yaşayamazdım. Geçmişini acıyla kuran bu evi taşıyacak değildim işte .

"Lütfen , lütfen ağlama " dedi saçlarımı çekip açılan boşlukları dudaklarıyla okşarken . Alışkın değildi belli ki gözyaşlarıma ama her  yaranın kanamaya ihtiyacı vardır.

Büyük elleri omuzlarımı sıkıca sardı. Benden büyük olmasına ve yanında bir çocuk gibi görünmeye alışmıştım artık. Gitmezse buna daha fazla alışırdım. Küçük olduğumu kabul eder , bana minik demesine izin verirdim. Gevrek yemezdim. Tabağımı bitirir ve sigarayı azaltırdım.

"Ben annenin kolyesini haketmiyorum ."

Sesi titredi gözlerimi sildi.

"Ama söz veriyorum hakedeceğim. Yaptığım her şey için ve senden nefret ettiğim her gün için seni seveceğim Louis ."

"Söz , söz veriyorum."

Onu onaylamak ve rahatlatmak istiyordum. Bana böyle büyük bir söz verdiği için gülümsemek ve mutlu olmak istiyordum ama her şey yanlıştı. Başından beri her şeyi yanlış anlamıştı.

O benim yerimde olmak istemişti , ben onun yerinde. Daima özlediği annesi bana bir hayal kırıklığı ve acıklı bir çocukluk bırakmıştı. Ben annesinin göz bebeği falan değildim. Küçük bir böcektim ve o benim yerimde mi olmak istiyordu ?

Ne diyecektim ki ona ?

Bende hep senin yerinde olmak istedim Harry , senin bir baban vardı ...
Annen düşündüğün gibi biri değil . Sen başka bir ülkede yalnız kalırken ben biricik annenin çatısı altında yalnız kaldım. Yalnızca bu ; annen düşündüğün gibi biri değil mi ?

Bunu ona yapamazsın Louis.

Ben düşüncelerinde ki annesini ondan alamazdım.

"Özür dilerim " dedim. Annesini ondan aldığım için özür dilediğimi sandı fakat aslı şuydu ki hayal dünyasını yıkmaya kıyamadığım için özür diliyordum ondan. Eğer o kutuları açmış ve o mektupları okumuş olsaydı annesini tanırdı. Bunu biliyordu. Bunu biliyordum.