Tears of a Wife..

Chapter 35----confuse

Pinunasan ko ang luhang lumalandas sa aking pisngi at inayos ang sarili bago pa makalapit si Ellaine sa akin. Baka magalit nanaman yun pag nakitang umiiyak nanaman ako.

"Uy, Allena..nandito ka lang pala..bakit nandito ka sa labas?..tara kain na tayo..." nakangiting aaad ni Ellaine. I guess she's having a really good time.

"Uwi na ako Ellaine...masama talaga ang pakiramdam ko..." pagdadahilan ko. Gusto ko na lang ang umuwi kesa manatili dito. Kanina lang ay gustong gusto ko syang makita pero ngayon hanggat maaari ay wala sya sa paningin ko, mas nasasaktan lang kasi ako.

"Kasisimula lang Allena oh..6 pa lang ng gabi uuwi na agad tayo?..." napakamot siya sa kanyang ulo at sandali pang napatalikod sa akin paharap sa loob ng gym kung san makikita ang nagkakasiyahang mga kapwa ko estudyante..

Napabuga siya ng hininga at bagsak ang balikat na hinarap ako.
"Tara na nga...uwi na tayo..." napipilitan niyang saad. Hahawakan nya sana ang kamay ko pero iniiwas ko iyon.

"You can stay here Ellaine..uuwi na ako...kaya ko ang sarili ko..."

I bid goodbye to my three other friends bago tuluyang umalis ng venue. Nang makauwi ng apartment ay naligo na ako. Sobrang lagkit kasi ng make up bukod pa dun ay nangangati at naiirita na ang mukha ko.

Nang makapagbihis ako ay inabala ko na lang ang sarili sa pagbabasa ng book. Nakakailang pahina na ako nang magring ang phone sa tabi ko.

I frowned after seeing it's an unknown number. Sino naman kaya ang tatawag sa akin?.

"Hello?.." panimula ko nang masagot ko ang call.

(Allena, si Shan ito ..)

"S..Shan?.."

(I know it's odd Allena....but i need to tell you this ...) hindi ako sumagot. Kung anuman ang sasabihin niya ay sana'y taliwas sa mga sinabi ni Roxy.

(Whatever happens...don't give up Maico...)

"Pinaglalaruan nyo ba ako?..Shan, hindi ko alam ang nagawa kong mali sa inyo para paikot ikutin nyo ako...i've had enough...nawala na ang baby ko..so please lang tama na..." i spill out. Sobra na itong ginagawa nila sa akin.

(No, Allena...this is serious...buhay nyo ang nakataya dito....just be strong Allena...malalampasan nyo ito...)

I rolled my eyes. Hindi ko sila maintindihan. His girlfriend tells depressing things while he pursue me not to give up on Maico. I don't know who should i believe now.

"Tigilan nyo na ako Shan...nakikiusap ako..." naging sagot ko saka ko ibaba ang tawag. Napatitig lang ako sa cellphone ko hanggang sa mamamatay ang ilaw noon. Ibinalik ko ang pagbabasa sa aklat pero nanatiling ang atensyon ko ay sa naging huling mga sinabi ni Shan.

Past eight when i heard a knock on the door. Inilapag ko ang aklat sa ibabaw ng mesa saka ako lumabas ng kwarto para pagbuksan ang dumating. Ang aga namang umuwi ni Ellaine..

"Ang ag---" natigil ako sa aking sasabihin.

Gayon na lang ang pagkagulat ko nang hindi si Ellaine ang bumungad sa akin. Nanlalaki ang matang napatitig lang ako sa mga mata nya. His stare was way too different from the reaction of his eyes awhile ago.

"M....mai----" i couldn't able to finish my word when he suddenly pulls me and kissed me fully on my lips. My eyes gets even wider due to shockness. Napahigpit ang hawak ko sa tux nya nang maramdaman ko ang matahang paggalaw ng labi niya.
Hindi ko napigilan ang sariling mapapikit at rumesponde sa halik niya.

Every kisses sents butterfly in my stomach. Parang bago ng bago sa akin ang nga halik nya. It was as if i had forgotten all the hurts and pain he gave me through his kisses.

I was drowned by his kisses that i didn't realize we're already inside my room. His kisses are slow yet it gives shivers to my body. Our heated kisses that bring us to even more ecstatic.

"I love you wife..." i might be imagining things but i wish i heard it right. I wish he still loves me after I lost our baby. Thinking of it makes me want to cry but he's here, his presence gives me strength to carry on.

He suddenly stood up after we did it. Napaupo ako sa kama habang nakabalot sa aking hubad na katawan ang puting kumot. Nagmamadaling isinuot niya ang kanyang suot kanina.
"Thanks..." all he said without looking at me before he left. Napatitig lang ako sa kawalan. Hindi ako makapaniwlang ganun ganun na lang yun. Matapos nya akong pagparausan ay basta nya na akong iiwan. Salamat?..yun na yun?..

Walang ano ano'y tumulo ang luha ko. Napahigpit ang kapit ko sa aking kumot. Sobra na...sobra na talaga...

*sobs* *sobs*

Napayakap na lang ako sa aking sarili at napasubsob sa aking tuhod saka nag iiyak. Nagmukha nanaman akong tanga. Bakit ba konting gesture nya lang sa akin ay bumibigay na ako?. Halik nya lang nawawala na ako sa aking sarili.

"Ang tanga mo Jane...ang tanga tanga mo..." mura ko sa aking sarili. I am so stupid to let him do me again.

Mas lalong naguluhan ako sa sinabi sa akin ni Shan kanina. Ito ba?. Ito ba ang hindi ko dapat isuko?. Ganito ba ang dapat kong tiisin wag ko lang syang igive up?..

Ang unfair naman. Bakit laging ako yung mag aadjust?. Yung laging magshoshoulder ng lahat?..Yung kailangang magtiis at maghintay?

Unti unti ay nabubuo ang galit sa dibdib ko. Pigilan ko man ang sarili kong magalit ay hindi ko na magawa. Naabot na ang limitasyon ko, ayaw ko mang mangyari ito ay pilit nya naman akong tinutulak para mas kamuhian ko sya.