Ateşe Yürüyen

hayat

selam......hatta iyi geceler......saat: 00:56 :))))) 

keyifli okumlar.....yorumları ve voteler için thanks:)))

seviliyorsunuz.......sibel......

hayat.......benim için artık sadece 5 harften oluşan pek bir şey ifade etmeyen süregelen döngünün içinde sürüklendiğim kuru bir rüzgardan başka hiç bir şey değil.

kavram olarak hayatım son bir yıla bakarsak mükemmel.....

denizlide yaşıyorum..... ve herşey o kadar iyi ki bazen öyle korkuyorum ki bu iyiliğin tükenip eski karanlık günlerin geri geleceğinden.....

ilk zamanlar nerdeyse gölgemden bile korkuyordum ama artık kendime geldim, 

tam bir yıl koskoca 397 gün geçti, evet günleri sayıyorum, ve bana ne kadar kızarsanız kızın ama özlüyorum......

Cunku ben manyak deli mazoşistin tekiyim. Bu ozlemin baska bir aciklamasi olamaz

kokuyorum ama özlüyorum. beni bulmaması için dua ediyorum ama kalbim hala adını haykırıyor 

şuan ki hayatımı nefret dolu bir adamla, anneanneme borçluyum.....

nasıl mı?

anneannem ölmeden once annem bana hamileyken yüklü bir miktar arazisini satıp benim için hesap açmış annem bu parayı babamdan bile saklamış, çekip gittikten bir hafta sonra annemi arayıp ona herşeyi anlattım, tüm yaşadıklarımı, 

yaklaşık bir bucuk saat telefonda konuştuk, daha çok ağladık, annemleri ant'ın nefretine karşı uyardım ama ben uyarmadan ant annemlerin yanına gelmiş beni aramıştı, 

üst üste günlerce gelmiş adamlarını evlerinin önünden ayırmamalarını söylemiş

annem

''delirmiş gibiydi zeynep gözlerini kan bürümüştü öyle korkunç görünüyordu ki yürüyen ölüden farksızdı'' demişti, bu canımı acıtmıştı ama sonra söyledikleri canımı daha  çok yaktı ve kalbimi bir buz kütlesine haspsetti, 

babamın karşısına geçip elinde ki kanlı çarsafı onların ayaklarının dibine atmış sonrada

''kızın benim, her ne olursa olsun benim bu da onun kanıtı'' demiş, 

annem suçlamadı beni, biliyordu neden yaptığımı çünkü ant anlatmış ona, kızdı mı bilmiyorum ama bana hissettirmedi bunu, tek yaptığı bir kaç gün sonra üzerime yüklü bir miktar para göndermişti ve anneannemin benim geleceğim için verdigi katlanarak artan parayı bana gönderdi, 

ve ben o paranın bir kısmıyla evimi ve hayatımı kurarken gerisi umurumda olmadı, istanbulda ki okulumu dondurup tekrar dershaneye gidip tekrar sınavlara girdim ve bir yıl içinde tüm hayatımı düzene soktum, 

şimdi denizli pamukkale üniversitesi güzel sanatlar fakültesinde okuyorum....okuldan sonra da mustafa amcanın küçük cafesinde çalışıyorum. 

çok tatlı bir yer rengarenk duvarlar rengarenk koltuklar şirin cup kekler gökkuşağı pastaların harika kumpir ve tostların olduğu tam bir üniversite cafesi, ve hemen üniversitenin çarprazında, 

zaten mustafa amca ve suzan teyzenin kiracısıyım okuluma yakın diye tutmuştum bu evi sonra da mustafa amca onunla çalışmamı isteyince boş boş evde oturmak istemedim, paraya ihtiyacım yoktu ama evde kalmak bana iyi gelmiyordu,