Ateşe Yürüyen

kucuk kiz

Herkese selam. Zeynep'in bölümü oldu bu bölüm. Gelişmeler cok can yakıcı olucak bana guvenin.

Multimedia: zeynep Korkmaz.

Keyifli okumalar. Yorum ve voteler için cok thanks.

Sizleri seviyorum. Öpücükler. Sibel

ZEYNEP......

ben, tanrım ben kime ne yapmıştım, yani ben daha 18 yaşındayım fazla kalabalık olmayan bir çevrem çok laf bilmeyen bir ağzım henüz kimsenin çalmadığı bir kalbim var.

kimseye hiç bir kötülüğüm dokunmadı hatta yardım severimdir kimseyle bir kavgam olmadı ağız dalaşına bile girmedim bu güne kadar.

ama şimdi kilit altında olan yine ben oluyorum. bu saçmalık bu aptalca neden ben allahım ben kimseye hiç bir şey yapmadım neden ben.

indir gözlerini küçük kız

kimdi bu adam neden sınıfıma zorla girip hemde elindeki silahla beni zorla buraya getirmişti. onu tanımıyordum sadece bir kaç kere evimizin yakınında görmüştüm o kadar. sadece bir göz aşinalığım olan adam beni neden kaçırmıştı. nedenlerin arasında kaybolup gidiyordum. aklımda bin bir tane soru vardı ve sorular kapının hemen arkasındaydı.

''lütfen açın şu kapıyı ben hiç bir şey yapmadm'' diyerek kapıyı yumruklayıp tekmeledim ama duyduğum tek ses kendi sesimdi. sessizleştiğimde etrafın fazla dingin ve kokutacak kadar sessiz olduğunu aldım.

tanrım.... annem delirmiştir aahhh ya babam, offf kesin ortalığı ayağa kaldırmıştır belki de beni bulmaları an meselesidir. evet babam beni en yakın zamanda bulacaktır.

peki ya bulamazsa, dışarda beni ne bekliyor, koşarak arkamda duran pencereye gittim. bir çıkış yolu bulmak zorundaydım kalın siyah perdelerin gün ışığını saklamak için sıkı sıkıya kapalıydı. neden herşey bu kadar siyahtı ki oda baştan aşağıya siyahtı.

pencereyi açtığımda etrafımı kaplayan kocaman orman çarptı gözlerime, allahım nerdeydim ben neresiydi burası ne kadar uyumuştum ve ne kadar uzağa gelmiştim.

pencereden sarkıp hem aşağıya hemde etrafa bakındım ve uzağı iyi gören gözlerim toz bulutlarının önünde hızla ilerleyen arabaları gördü. gidiyorlar mıydı? yalnız mıydım?

hayatımda en korktuğum şeydi yalnız kalmak ve şimdi bu in cin top oynayan yerde yalnız mıydım?

kötülükler yoktu benim hayatımda hep sevgiyle şefkatle büyütülmüştüm. mükemmel bir ailem vardı. güzeller güzeli annem, ve iyiler iyisi yakışıklı babam. hep mutlu ve huzurluyduk. annemle babamın birbirlerine olan olağanüstü bir sevgileri vardı asla kavga ettiklerine şahit olmamıştım.

sakin kibar hanımefendi bir kadındı annem, istanbul'un sayılı köklü ailelerindendi ama zenginliğin verdiği bir şımarıklık burnu havada bir görüntüsü ve kişiliği yoktu. ailesinin tek çocuğu olduğu için dedem ve anneannem ölünce tek başına kalmış ama babamla karşı karşıya gelince aşık olmuş ve hemen evlenmişler.

ben ve ailem kimseye zarar vermedik kimseye kötülük yapmadık ama ben şimdi simsiyah bir odanın içindeyim.

başımı gökyüzüne kaldırıp. mırıldandım.

allahım ne olur kurtar beni burdan yalvarırım sen biliyorsun ben kimseye zarar vermedim

''duaların seni kurtaramayacak küçük kız, çünkü tanrı burda yok'' diyen sesle arkamı dönmek istedim ama sert bir kayayı andıran göğsü bunu engelledi.