küçük bir kesit

7.4K 226 16
                                    

Benim bir kalbim yok....

O bana ihanet etti....

Ona acıma.....

Yumuşama...

Bakma....

Dokunma....

Sürekli bunları tekrarlayan beynimi susturmak artık imkansızdı.

Karanlık baki ,aydınlık çok uzakta.

Zaman durdu gözlerinde aci yok oldu.

Elimden kurtulduğunu sanan aptal kiz. Bak yine yatağımda.

Bakma lanet olsun bakma diyerek çıktım odadan.

"Seni serseri"diyen sesle kendime geldim.

Emel. Sadece bir kere yattığım kendini o zamanlar sevgilim sanan ama hiç bir zaman ayrıcalığı olmayan diğer sürtuklerden tek farkı kocaman kalçalariydi.

"Yeni mekan süper ama uzun zamandır kapalıydi ant sorun yoktur umarım"

Emel xxl olan kalçalarini gözlerimin önüne sokmak icin arkasıni döndü ve arabasindan çantasını alip koluma girdi.

"Dilini mi yuttun efsane"

Bu sözü uzun zamandır duymuyordum. Bir ara ilk mekanımi açtığım da kadınlar arasında adim efsane diye anılıyormuş. Ilk duyduğum da cok gülmustum bu söze.

"Bana yeni mekanı gezdir ve unuttuğum ama hatırlamak için can attığım odanda birseyler ikram et"

Sürtuk. Bana emir verebileceğini mi saniyordu bu erkeklerin artığı olan kadın.

Hadi al onu uzun zamandir intikamdan başka bir şey düşünmeyen beynin ve hiç bir kadına dokunmayan erkekligin rahatlasin. Dedi beynim.

Ve bende ona itaat ettim.

Ve elimi kalçalarina koyup sıktım. Gözleri memnuniyetle parlayan kadin silikon dudaklarını yaladi ve

"Efsane geri döndü" dedi...

ZEYNEP.....

Sandal ağacı kokusunu özü. Etrafımda ve her yerimdeydi.

Aman tanrım.

Baba....

Baba demişti babama.

Abim miydi.

Ölmek istiyordum.

Hızla yataktan doğruldum. Abimdi o bnim abimdi.

Ve ben abisine aşık bir sapıkdim.

Öldür kendini. Bununla yaşayamam.

Hizla odadan çıktım. Onsuz hictim. Onsuz ölürdum.

"Zeynep" diyen sezene döndüm. Karmaşık bakıyordu bana

"Yaklaşma bana dokunma kimse bakmasın kimse halimi hatrımı sormasin" diye ağlayarak koştum ve önüme çıkan ilk merdivenlerden yukarı tırmandim.

Ölmek istiyordum ölmek.

Abisine delice aşık bir kız başka ne halt edebilirdi ki.

"Zeynep" diye arkamdan bağıran aliyi duydum.

Kimse buna engel olamayacakti. Bununla yaşayamazdim. Bununla nasıl yaşanıdi ki zaten.

"Zeynep dur dinle" diye bağırdı sezen arkamdan gelen ayak sesleri umurunda değildi yeterince yükseğe çıkarsam aşağıya indiğimde ölmüş olurdum.

Merdivenlerin bitiminde ki kapıyı sertce açıp koşarak çatıya çıktım.

Düşünmek yok. Bu acıyla yaşamak yok. Diyerek çatının ucuna geldim ve gürültüyle....

Hu hu... herkes nasıl bu günlük bununla idare edin yarın bomba gibi dönücem.

Sizleri seviyorum.

Öpücükler.....

Sibel.

Ateşe YürüyenHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin