Ateşe Yürüyen

MASAL

adım kader......

size bir masal anlatacağım.....

annemle babamın masalı, 

ölümsüz bir aşkın masalı, vazgeçilmez bir aşk yaşayan antla destinanın masalı, 

eee hadi o zaman başlayalım........

DESTİNA........

kaybolmuştu, yok olmuştu, birden bire onu karşıma çıkmaya iten sebep neydi, 

oysa yıllarca bir hayalet olmayı seçen bizi gizliden gizliye izleyen karşı apartmanın tamamını satın alan, perdelerin arkasına saklanan, bir kez bile karşıma çıkmayan ama saklı kalma konusunda beceriksiz olan adam neden şimdi karşıma çıkmıştı ki, 

biliyordum, her an takip edildiğimi göz hapsinde olduğumu biliyordum, yaklaşmadı, 

o beni uzaktan gözetledi izledi gördü, ama benim onu gördüğümden saklı saklı benimde onu izlediğimden habersizdi, 

kendini çok akıllı sanan ama ondan daha akıllı olduğumu bilmeyen gizlice herşeyimi izleyen adam, biz nasıl bir bağla bağlıydık bilmiyordum, anlayamıyordum, 

onu sakat bırakmıştım, benim kadar hızlı hareket edemiyordu artık, işte o yüzden yakalandı bana, hamile olduğumu anladığımda bir bebek mağazasına girdiğimde vitrinin yansımasında görmüştüm onu, 

kırgındım kızgındım hatta ondan nefret ediyordum ama karnıma dokunduğum an tüm herşey silinip gidiyordu, kaçmadım ondan, hatta her şeyi gözüne gözüne soktum yaparken, 

yaklaşmıyordu, yakınlaşmıyordu, 

oysa önce ki ant olsaydı kolumu tutar beni zorla sürüklerdi zincirler gitmemem için olmadık işkenceler yapardı, daha önce yapmışlığı vardı ama bu kez çok farklıydı,

karnımın büyüdüğüne, 9 aylık olana kadar cafemi açıp işletmeye başladığıma, bakıcımın garsonlarımın aşçılarımın hepsinin onun adamı olduğunu biliyordum, hepsininde telefon konuşmalarına şahit olmuştum, rapor veriyorlardı, 

kendime bir söz verdim, dedim ki, 

o bana gelene kadar ona gitmeyecektim, 

ama gelmedi, baktı baktı baktı ama gelmedi, gizli saklı kalmak istemişti bende saygı duydum, ama yaz kış perdelerimi hiç kapatmadım, hep açık kaldı, yazları pencerelerim hep açık kaldı, 

kaderi kızımı parkta oynatmaya götürdüğümde arkamızda olduğunu biliyordum, her defasında çam ağanın arkasına saklanıp bizi izlediğini biliyordum, 

beni bu kadar severken yanıma gelmemesine anlam veremiyordum, ama onunda korktuğunu biliyordum, kaçmamdan yok olmamdan korktu, 

yıllar geçerken, kader'in düştüğünde acı çektiğini, ateşlendiğinde odanın içinde delice dolaştığını, kreşe başladığında onu almaya gittiğim her an onun kreşin yanında ki otoparkta arabasının içinde olduğunu biliyordum, 

rahattım, kızım için onun güvenliği için rahattım, istese de kızımı alıp kayıplara karışabilirdi, istese ikimizide alıp yok olabilirdi, ama yapmadı, uzaktan sevdi, uzaktan gördü, 

ama neden yıllar sonra karşıma çıkmıştı ki, onu harekete geçiren neydi bilmiyordum, ama sonunda olacaklardan korkmuyordum, 

geldin mi?  hoş geldin........