Ateşe Yürüyen

resim

heyoooooo selamlar gençler:)))) kendini genç hissedenler:))))) 

yorumlar azalıyoru, yaaa hadi herkes yoruma. sizleri seviyorum....sibel

ZEYNEP......

Kaldırimlarin tozlu kahverengiligi elimin icindeki titrek el aciyla cektigi ici, nefesindeki karamsarlik. Biz birbirinize nasil destek olacaktik. Ikimizde bu kadar yaraliyken.

"Sana simit alayim mi" dedim sezene. Ben ondan bir tık daha iyiydim. En azindan benim sevdigim hala nefes aliyordu.

Tamam benden cok uzaklardaydi ama en azindan nefes aldigini biliyordum.

"Olur" diyen sezeni bir banka oturttum ve rehabilitasyon merkezinin onunde ki simitciden iki simit aldim.

Taze susam kokusu harikaydı.  Yanina oturup ona simitin birini uzattim. Yemeyecegini biliyordum ama en azindan iki ısırık alsa bile mutlu olacaktim.

Simtin uzerinde ki susamlari tek tek ayıklamaya başlayıp

"Aslan susam sevmez" dediginde dislerimi sıktim. Unutamiyordu. Bir yildir suren tedaviler boşunaydi ama ali ve ben burda kalmasinda ısrarcıydik..

"Okul nasil" dedi. Her hafta sonu bazen hafta ici buraya geliyordum ve hep ayni konuşma geçiyordu aramizda.

"Iyi"dedim duz bir sesle. Iyi falan degildi. İstanbul Üniversitesi guzel sanatlar Fakültesi resim bölümünde okuyordum ve yaptığım tek resim onun portresi oluyordu.

Evim. Okul dolabım. Cantalarim. Her yer onum kara kalem resimleriyle doluydu.

"Canın acıyor mu" dedi sessiz sakin durgun donuk bir sesle.

"Hayır artık acımıyor" diye yalan söyledim.  Aslında bir bakıma doğruydu.  Uyuşmustum. Hissizlesmistim.

"Yalan" dediginde simtimdem bir ısırık aldim. Ama cevap vermedim.

Gitmişti. O gun beni kapıya bıraktıktan sonra onu bir daha görmedim.  Ali ve sezenle asla ayrılmadik. Hep yanindalar hep yanlarindayim.

Aileme gelince. Babam ve annem sakin bir hayat için egeye yerleşti. Onlara sorduğum tüm sorulara yalansiz cevap verdiler. 

Onunla kardes değildik.  Babam sadece nüfusta babası görünüyormus kan bağları yokmuş yetim olduğu için ona soyadını vermiş. 

Bu gerçeklerden sonra koşarak ona gitmiştim ama bulamadım yoktu yok olmuştu. Ali ingilterede yaşayacağından bahsetti.

Sevmiş olsaydı kaçar mıydı diye aylarca aglamistim. Ve simdi onun gidişinin üzerinden 17 ay geçmişti.  Ve bu 17 ay zaman her şeyin ilacidır sözünün yalandan ibaret olduğunu kanıtlanmışti.

Çünkü zaman geçtikçe onu unutmak bir yana her gecen an daha cok aşık oluyordum.

"Atakan geldi" diyen sesle düşüncelerimden arindim.

Atakan öyle cok değişmişti ki anlatamam.  Eski manyak ve dengesiz adam değildi artık. 

Olgun düşünceli sakin normal bir adam olmuştu. İlk başta ondan deliler gibi kaçıp tüm hakaretleri ettim. Ama tek laf etmeden hep bir adim gerimde durdu.

Asla tek çirkin laf etmedi asla geçmişten konuşmadı asla saygısızlık etmedi asla zorla bana yaklaşmaya çalışmadi asla canımı acitmadi.