Ateşe Yürüyen

yaşam ve ölüm

çok kısa aslında yayınlamayacaktım ama sizi daha fazla sürüncemede bırakmak istemedim, 

yorumlarınız ve votelerinizi bekliyorum......teşekkür ederim......

seviliyorsunuz......kocaman öpücükler......sibel

ANT.......

o ince çizgiyi geçti mi? 

hayır, asla, 

tanrım.....aramızın iyi olmadığını biliyorum, alnımın secdeye değmediğini, oruç tutmadığımı içki tüketimin de başı çektiğimi, zalim bir adam olduğumu acıma duygularımın zaten olmadığını sevme yetilerimin yeterince gelişmediğini biliyorum, 

biz seninle en son ne zaman konuştuk, annem ölmeden önce mi yoksa babam gitmesin diye yalvardığım gün mü? hatırlamıyorum ama ne olur tanrım

 varlığım bir çöplük olsa da çöplüğümde açan çiçeğimi alma benden hayatımı  bahara çeviren kadını alma ne olur, zaten alırsan, sana ihanet edip arkasından gelmek için kafama sıkacağım, 

hayatımın ondan öncesi kara bir çöplüktü, ağır kan kokularının harmanlandığı bir çöplüktü, onun bana inatla bakan herkes için sıradan benim için dünyalara bedel gözlerini tekrar görmek için son bir şans istiyorum tanrım son bir şans, 

''bee....benn...b..bunu....yapa....yapamam, yapamam, yet....yeterli...malz...malzeme yok....yani hasta....'' 

''kes'' diye bağırdım, ve elma kestiğim bıçağı alıp doktor olacak adamın gırtlağına bastırdım, zarar vermek için değil, destinamı kurtaracak tek insanı da doğrayamazdım yani en azından işi bitene kadar, 

''ya onu kurtarırsın yada seni arkanda görmediğin sandalyeye bağlarım her uzvunu keserim kör bir bıçakla acı çekmen için her kesiğine tuz basarım ve sen bağırırken zevkten ereksiyon olur önünde aletimi sıvazlarım'' :)))) (yazar manyak)

öksüren tükürüğü boğazına takılan atakan destinamın elini tutuyordu, söylediklerimle ellerini benim olandan çekip geriye çekildi, 

''alkol, temiz bez ince uzun ince bıçak varsa balık bıçağı daha iyi olur ve sıcak su hemen'' diyen doktor geniş koltuğa bıraktığım destinanın boynuna koydu elini 

''nabzı düşüyor acele edin'' dediğinde atakan hemen mutfağa koştu bende yukarıya, annemin odasında ki sandığını açtığımda sırtımda ki karıncalanmayla hızla arkamı döndüm, sanki biri tarafından izleniyordum, oysa yalnızdım, yapayalnızdım, 

tek hazinemde ölüm yolunda yürüyordu, ama ayaklarını kırar yinede onu o yolsa yürütmezdim, 

annemin sandığında çıkardığım bezleri ellerime alıp hızla aşağıya indiğimde doktor ve atakan destinamın üzerindekileri yırtmışlardı ve şimdi üç adamın önünde siyah sutyeniyle duruyordu 

hayır ant şimdi değil, bu mecburi bir işlem, 

''ant bezler'' diyen atakan elimdekileri aldı ve doktora verdi, 

''acıyla uyanacak yani öyle umuyorum, uyanırsa bir şansımız var ama uyanmazsa yapacağım şey onun hayatını kurtaramayabilir'' dedi doktor ve ben hala aynı yerde dururken atakana dönüp

''kollarını tut '' dediğinde atakanın ona dokunmasına izin vermeden hemen onun yanına gidip kollarını tuttum, 

lanet olsun buz gibiydi,