Ateşe Yürüyen

sarmaşık

herkese iyi geceler:))) saat:00:01, uyku gözlerimden akıyor ama her zaman ki gibi okuyucularım kıymetli uykumdan bile önce gelir:))) değerinizi bilin uykumu kimse için feda etmem ama sizler başkasınız:))) yorumlarınızı ve votelerinizi bekliyorum

bu arada aramızda biri kayıp:))) hale'yi gören var mı bir kaç bölümdür ses yok endişeleniyorum:)))) 

yorumlarınız dört gözle bekliyorum, 

neyse keyifli okumalar. sizleri seviyorum.. sibel

''abi'' diye bağıran alinin sesiyle kollarımda uyuyup kalan sezeni yavaşça yatağına yatırdım. 

''adnan'' diye bağırdı, ''abim kaza geçirmiş''

abim kaza geçirmiş, abim kaza geçirmiş, kaza, kaza,

donmuş bir halde kulaklarımda çınlayan sesle merdivenlerin başında durup adnan ve alinin koşuşturmalarını izledim. kıpırdayamıyordum, nefes alamıyordum, ölüyordum. 

kötü düşünme kötü düşünme, hiç bir şey olmadı, o güçlü, hemde çok güçlü öyle güçlü ki ona hiç bir şey zarar veremez... 

''ant'' dedim sessizce, '

''durma burda, yürü'' diyen adam olmasaydı kıpırdayamazdım, yaşlı ve titrek ellerini avuçlarımın arasına alıp beni peşinden sürükleyen adamla ne ara hasteneye vardık bilmiyordum. 

şuursuz gibiydim, dua ediyor, birileri bir şey söylesin diye kıvranıyordum ama kimse ne yüzüme bakıyordu, nede konuşuyordu. 

zet'in eli hala elimdeydi ve onu öyle kuvvetle sıkıyordum ki anlatamam adamın yaşlı ve kemiksi elinin eklemleri bembeyaz olmuştu ama ses çıkarmıyordu, tıpkı bir kaç saat öncesinde onun benim elimi tuttuğu gibi. 

parmaklarımın kopacağını bilsem de ona canım acıyor dememiştim, buz gibi elleri sıcacık ellerimin arasına girdiğinde damarlarımdan içeriye giren soğuk ürpermeme neden olmuştu, bu adam neden bu kadar soğuk demiştim, teni de soğuktu kendi de, yürümeye başladığımızda bile soğuk ve donuktu bir şeyler söylemek yerine susmayı seçmemiz işime gelmişti ama ona dayanamıyordum, sarıldım kokladım ve hatta hayal bile kurdum, onu tekrar ve bu kez gerçek bir öpücükle öpmenin hayalini kurdum ama şimdi, o ve ben arasında bir kapı, ve onun dediğine göre karanlık bir intikam vardı ama tüm bunlar onun bana ateş mavisi gözlerle bakmasına engel değildi, 

o iyileşecek, karşıma dikilip sessizce bana bakacak, sonra dünyada duyduğum en güzel cümlelerle seni seviyorum demese de bana olan ilgisini dile getirecekti. 

''ant beyin yakınları'' diyen doktorun sesiyle yerimden sıçrayarak doktorun burnun dibinde bittim, ali ve diğer adamları da dahil doktoru ablukaya almıştık. 

''ameliyat başarıyla geçti, ama bundan önce ki vurulma olayından dolayı içerde ki kurşun bize zor anlar yaşatsa da durum gayet iyi iki kırık kaburga var ama dinlenerek onu da atlatır, kaza anında başını cama çarptığı için alnında ki yara bizi korkutsa da  direnci inanılmayacak kadar kuvvetliydi, kısacası herşey yolunda normal odaya aldırıyorum zaten ayılmak üzere'' diyen doktorun arkasında ki asonsörden çıkan sedyeyi gördüğümde kanım dondu, 

neden böyle tepkiler vermeye başlamıştım, normalde soğuk kanlı biriyimdir ama onun bir vurulma anında şoka girmiştim birde bu olay, 

''zeynep'' diyen adamın dudaklarından ilk kez adımı duyuyordum, bana hep destina diyen adamın dudaklarına adım nede güzel yakışıyordu böyle, sesiyle girdiğim  şoktan çıkıp yarı açık olan gözlerinde ki yorgunluğu görebiliyordum,