He is my bestfriend✔️

Chapter 25

Blair Wilson

Ik voel de zon op mijn warme huid branden. Normaal gesproken zou ik hiervan genieten maar op dit moment-
'Blair!'
Ik schrik op uit mijn gedachtes en neem de bal aan van Sarah. Ik ren ermee naar voren doe een liftje over iemand zijn stick heen en speel hem weer naar Sarah. Sarah rent naar voren en scoort!

Tevreden glimlach ik. Ik kijk naar Nate die klappend langs de kant staat. 'Mooi schot Sarah!' De coach blaast op haar fluitje, waardoor wij bij haar verzamelen.

'Goed gespeeld meiden. Jes en Sanne volgende keer iets beter verdedigen. Maar voor de rest prima. Jullie zijn meer dan voorbereid voor de wedstrijd zaterdag. Succes meiden.'
Ik glimlach tevreden en doe mijn bitje uit.

Ik pak snel mijn spullen bij elkaar en loop dan naar Nate toe. Ik plaats een kusje op zijn lippen en samen lopen wij naar de auto. 'Je speelt lekker.'

'Thanks.'
Ik zet een liedje aan via mijn telefoon en neurie zachtjes mee.
'Dus Blair nu we een stel zijn.'
Ik zet de muziek weer iets zachter zodat ik Nate beter kan verstaan. 'Ja?'
'Nou ik heb dus een beste vriendin ik weet niet of je haar kent-'
'Becca?'
'Ja Becca hoe ken je haar?' Nate kijkt mij verbaasd aan.

Shit wat moet ik zeggen?
Ja ik was op de wc met Justin verstopt in een wc-hokje en toen hoorde ik Becca allemaal dingen zeggen onder andere over mij. Ik denk niet dat dat heel positief gaat werken op dit moment.
'Gewoon.'

'Okay,' Nate kijkt mij een beetje verward aan maar herstelt zich al snel.
'In ieder geval Becca-'
Zijn woorden sterven af en worden overgenomen door mijn gedachtes. Volgens mij is die Becca niet echt een fan van mij. Oh god! Ik hoopte dat ik haar nooit hoefde tegen te komen. Maar ja het lijkt mij wel logisch nu we een stel zijn.
'Lang verhaal kort zou je vanavond langs kunnen komen dan kan je Becca wat beter leren kennen enzo.'

Ik slik hoorbaar maar knik dan toch. Ik heb opeens helemaal geen zin meer in vanavond.
Nate stopt de auto voor mijn huis.
'Dan zie ik je vanavond?'
'Tot vanavond.'
Ik druk een kusje op zijn lippen als afscheidskus, maar Nate verdiept de kus. Ik glimlach door de kus heen. Na een tijdje verbreekt Nate de kus en kijkt hij mij glimlachend aan.

'Bye Blair.'
'Bye!'

Ik stap uit de auto pak mijn hockeyspullen en loop naar binnen. 'Blair!'
Mijn moeder komt vrolijk naar mij toe rennen vanuit de keuken. Ze draagt ovenhandschoenen en een kookschort waardoor je kan zien dat ze heeft zitten koken.

'Blair lieverdje hoe was de hockey?'
'Goed?' Waarom doet ze opeens zo overdreven aardig. Bas komt ook uit de keuken lopen met een veeg bloem op zijn wang.

'We waren op je aan het wachten en het duurde nogal lang dus zijn we gaan bakken maar we wouden je wat gaan vertellen.'
Okay?
'Blair misschien moet je even gaan zitten.' Mijn moeder glundert helemaal van blijdschap het ziet er eigenlijk best schattig uit maar omdat ze zo raar doet lijkt het best wel eng.

Ik neem plaats op de bank en Bas slaat trots een arm om mijn moeder heen. Wat is er opeens zo belangrijk. Misschien hebben ze een geweldige taart gebakken? Of uuh-

Mijn blik glijdt naar Bas zijn hand die over mijn moeders buik wrijft. Wacht is even.
'Ja Blair, je krijgt een zusje of broertje.'
Geschrokken hap ik naar adem terwijl ik naar mijn moeders buik blijf staren.

Uit het niets spring ik op en trek ik mijn moeder en Bas in een knuffel.
'O my god! Dit is echt geweldig! Hoe lang nog?'
'Nou ik zit nu op een maand.'