He is my bestfriend✔️

Chapter 57

Justin Crawford

'Melody zou je langs kunnen komen.' Ik hoor wat gerommel aan de andere lijn.
'Natuurlijk Justin wil je ergens afspreken of gewoon bij jou thuis?'
Ik laat mijzelf neervallen op mijn bed en staar naar het gesloten raam van Blair. 'Kom maar hier naar toe.'
'Okay ik kom eraan.' Melody hangt de telefoon op. Ik moet haar nu gaan confronteren. Als zelfs Riley zo uit haar plaat schiet om iets wat volgens Melody een leugen is dan moet ik toch wel even beter gaan nadenken.

Ik wrijf met mijn handen over mijn gezicht en laat mijzelf achterover vallen in mijn bed. Ik heb het echt verpest met Blair. Zij haat mij waarschijnlijk van hier tot Tokio. Ik ben echt een kut vriend.

Ding dong!

Nu al. Zuchtend hijs ik mijzelf overeind aangezien allebei mijn ouders op dit moment scheidingspapieren aan het regelen zijn dus ik de deur wel open moet doen. Zoals verwacht staat Melody voor mij in een simpel zomerjurkje. Ze glimlacht lief en drukt haar lippen op de mijne. Fuck wat moet ik doen? Terugzoenen? Ze verbreekt de kus en kijkt mij vragend aan. 'Is er iets?'

Ik slik hoorbaar. 'Mel kun je even meekomen naar boven.' Een beetje verdacht kijkt zij mij aan, maar uiteindelijk knikt ze en volgt ze mij mee naar boven. 'Dus waarom doe je zo raar?' Zegt ze terwijl ze neer ploft op mijn bed.
'Mel wij moeten praten.'
'Over wat?'
'Over Blair.' Ik probeer iets af te lezen uit haar blik maar binnen een seconden gaat die van vragend naar emotieloos.

'Wat is er met Blair?'
'Die verhalen die je vertelde over haar. Wees eens eerlijk waren die waar?'
'Natuurlijk Justin!' Melody wil mijn handen vast pakken maar ik trek ze los. 'Melody ik vroeg je om eerlijk met mij te zijn.' Zeg ik nu iets strenger. Een stilte volgt waarin ik Melody haar blik op mij voel branden. 'Melody zijn ze waar?' Ik kijk haar recht in haar ogen aan. Dan laat ze haar hoofd vallen en zucht ze.

'Nee.'
'Fucking hell! Ik kan niet geloven dat ik jou verkoos over mijn beste vriendin! Jij bent hier de bitch niet zij!'
Melody veegt een traan van haar wang die een weg naar beneden probeert te vinden en kijkt mij niet aan. 'Ongelofelijk! En ik maar denken dat je onschuldig was. Jij vieze bitch!'
Haar schouders schokken terwijl ze een snik onderdrukt. 'Ik weet het het was dom en fout. Ik was jaloers op wat jij en Blair hadden. Ik bedoel ik ben ook niet dom ik kan zien hoe jullie naar elkaar kijken.'

Nu probeert ze serieus nog smoesjes te bedenken ook? 'Melody kap ermee!' Zeg ik terwijl ik naar haar toe storm. Melody springt omhoog door mijn plotselinge beweging en kijkt mij gebroken aan. 'Het spijt mij.' Fluistert ze door haar tranen heen. 'Nou mij niet. Wij zijn klaar.' Melody haar ogen worden groot en voordat ik het weet legt ze haar hand op mijn arm. 'Wat? Justin? Nee please. Ik weet dat ik een fout maakte maar ik houd nog steeds van je. Ik heb nooit niet van je gehouden! Ik zal zelfs aardig doen tegen Blair maar alsjeblieft verlaat mij niet.' Met een kille blik trek ik mijn arm los. Een stilte volgt waarin ik uit mijn raam staar en Melody zachtjes aan het snikken is. 'Melody ik kan je niet vergeven voor wat je hebt gedaan.'

'I-ik snap het.' Zegt ze met een bibberende stem. Net als ik mij om wil draaien om naar Melody te kijken zie ik de deur van mijn slaapkamer dicht vallen.

Blair Wilson

'Nate!'
Opgelaten spring ik in Nate zijn armen en voor dat ik het weet laat ik mijn tranen de vrije loop gaan. Nooit gedacht dat ik ooit zou uithuilen bij Nate over Justin. 'Hey Blair.' Nate wrijft geruststellend over mijn rug terwijl hij mij probeert te sussen. 'Ik-ik-'
'Je hoeft niets te zeggen Blair, Riley heeft mij een volle uitleg gegeven voor je deur voordat ze weg ging.'

Ik kijk op in Nate zijn ogen maar zie dan weer Justin voor mij. Hij geloofde mij gewoon niet! 'Ik kan niet geloven d-dat J-Justin.' Ik barst weer in huilen uit. 'Justin is een lul.' Nate pakt mijn gezicht vast tussen zijn twee handen en strijkt met zijn duimen de tranen van mijn wangen. 'Je hebt hem niet nodig Blair.'
Dat is juist het punt. Ik heb hem wel nodig! Als ik hem niet nodig had dan zou ik nu niet zo in tranen zijn. Ik heb hem nodig voor advies, voor de broccoli en de aardappels. Ik heb gewoon mijn beste vriend nodig!

Voor dat ik het weet beginnen mijn schouders weer te schokken en barst ik in huilen uit. Nate slaat zijn armen om mij heen en trekt mij dichter tegen hem aan. 'Het komt wel goed Blair.' Dat komt het niet... denk ik bij mijzelf.
Plotseling voel ik Nate zijn broekzak trillen. Hij vist zijn telefoon eruit en staart naar het beeldscherm. 'Een momentje.' Hij verbreekt de knuffel en staat op.

Ik veeg mijn natte wangen droog en probeer weer een beetje normaal adem te halen, oftewel zonder dat eeuwige gesnik ertussen door. 'Hey... Becca ik ben nu bij Blair... Ze is nogal van streek... Nee je hebt gelijk... Ik ben er over een paar minuten.' Nate hangt de telefoon op en draait zich weer om naar mij.
'Noodgeval met Becca.'
Ik knik maar voel een steek door mij heen trekken van jaloezie. Nate gaat wel voor zijn beste vriendin. Nate verkiest wel haar over mij. Dat is pas een vriendschap! Ik haal diep adem en probeer het huilen te onderdrukken terwijl ik op mijn wang bijt.

'Blair het komt wel goed. Dat weet ik zeker.' Nate plaats een teder kusje op mijn mond en kijkt mij dan glimlachend aan. 'Ik hou van je.'
'Ik ook van jou.' Nate plaats nog een kusje op mijn mond en loopt dan mijn kamer uit. Mijn oog valt op mijn bureau met wiskunde spullen. Het doet mij denken aan toen ik Justin bijles gaf en voor dat ik het weet rollen de tranen weer over mijn wangen. Met mijn handen voor mijn ogen laat ik mijzelf achterover vallen in bed. God! Wat ben ik een jankerd.

Tik!

Verward kijk ik om mee heen om te kijken waar dat vandaan kwam.

Tik.

Mijn blik valt op mijn raam. Snel ga ik met mijn mouw over mijn wangen en haal ik mijn neus op zodat ik er niet totaal als een loser uit zie. Voorzichtig gluur ik langs een kiertje in het gordijn.
Kut.
Justin.