He is my bestfriend✔️

Chapter 11

'Nee Justin! Je moet het boek wel echt lezen!'
Justin ligt op de grond en legt het boek op zijn gezicht.
'Als ik nu mijn ogen sluit, telt dat dan ook als lezen?'
Lachend haal ik het boek van zijn gezicht af.
'Nee.'

Op dit moment zitten wij in de bibliotheek aangezien wij allebei tussenuur hebben.
Ik probeerde Justin een paar boeken te lezen maar die jongen ligt op de grond naar het plafond te staren terwijl ik mijn geschiedenis nog een keer doorneem.

Een diepe zucht ontsnapt uit Justin zijn mond.
'Weet je wat mijn conclusie is?'
Ik leg een vinger op de plek waar ik was gebleven in mijn samenvatting.
'Mm'
'Lezen is saai!' Schreeuwt hij.

Ik hoor een paar mensen sst zeggen.
Justin kijkt geïrriteerd het hoekje om van de boekenkast.
'wat doen ze weer moeilijk.' Mompelt hij.
Lachend schud ik mijn hoofd.
'Of jij doet moeilijk.'
'Of jij bent moeilijk.' Maakt Justin af.
'Touche.'

Ik richt mijn aandacht weer op mijn samenvatting en ga ongestoord verder.
Een diepe zicht verlaat Justin zijn mond.
'Blair.'
Ik ga rustig verder met lezen.

'Kom op Blair. Dit is het saaiste tussenuur ever!'
Weer hoor ik een paar mensen sst zeggen.
Ik krabbel wat bij mijn samenvatting en ga verder.
'Blair.' Zeurt Justin.
Justin gaat rechtop zitten en kruipt naar mij toe.

'Ik wou dit niet doen, maar ik heb blijkbaar geen andere keus.'
Waar heeft hij het over?!
Voor dat ik het weet begint Justin mij te kietelen.
Lachend gier ik het uit.
'Justin stop.' Gil ik.

'Wat is het magische woord?'
Alweer dat magische woord. Blijkbaar heeft hij een magisch woord, dat hij mij nooit heeft verteld want ik raad hem nooit!
'Justin!' Kerm ik uit.
Hij maakt een hard afkeurend geluid.
'Fout!'
Genadeloos gaat hij verder met kietelen.

'En nou is het klaar!'
Tussen de twee boekenkasten in staat de vrouw van de bibliotheek met een boos gezicht.
'I-ik.'
'Wegwezen!'
'Maar mevrouw ik ben nog nooit-'
'Weg. Wezen!'

'Kom op Blair, laten wij gaan.'
Justin pakt zijn tas van de grond en loopt langs de vrouw.
Verbluft raap ik mijn eigen spullen bij elkaar en loop de bibliotheek uit.
Ik ben gewoon weggestuurd uit de bieb!

Net op dat moment galmt de bel over het schoolplein.
Great!
Nu geschiedenis proefwerk en dan naar huis.

'Zie ik je straks?' Vraagt Justin.
Ik knik.
Justin verdwijnt in de menigte.
Ik begin mij ook een weg door iedereen heen te banen.

Aangekomen bij het lokaal ga ik zitten bij een tafeltje bij het raam.
Al snel stroomt de klas vol met zenuwachtige leerlingen.
Ik pak mijn samenvatting erbij en neem het nog een keer door.

'Heey Blair.'
Nate legt lachend zijn tas naast mij neer.
'Huh heb jij nu ook-'
'Jup.'
Glimlachend kijk ik hem aan.

'Heb je geleerd.'
'Ja.'
'Echt?'
'Blair ben je nou serieus? Je bent niet de enige met uitmuntende cijfers.'
Ik neem Nate kort in mij op.

Ik had niet verwacht dat hij zo'n type was.
Het is wel cute.
'Hallo klas! Ik hoop dat jullie goed hebben geleerd. Ik ga nu de proefwerken uitdelen. Dat betekend dat het proefwerk officieel is begonnen en ik niemand meer wil horen praten.'
Iedereen gaat recht zitten achter zijn tafel.

De docent komt aan bij Nate zijn tafel.
'Zo zo de twee slimste leerlingen naast elkaar. Voel ik hier een soort samenwerking opkomen?'
'Natuurlijk niet mevrouw.'
De vrouw legt onze proefwerken neer en loopt verder.
Okay, laten wij beginnen.

Na 30 minuten ben ik klaar met het proefwerk terwijl de rest nog bezig is.
Verveeld ga ik uit het raam staren.
Ik snap niet dat ik nog niet weg mag aangezien dit toch mijn laatste uur is.

Vanuit mijn ooghoek zie ik Nate zijn proefwerk de hoek van zijn tafel schuiven.
Ik zucht diep en kijk geïnteresseerd naar een bloemetje op het grasveld.

Via de weerspiegeling van het raam zie ik Nate verveeld naar buiten kijken.
Zijn felgroene ogen glinsteren op door de zon in zijn gezicht.
Zijn wangen zijn wat boller dan die van Justin. Justin zijn kaaklijn is ook wat strakker, maar het maakt Nate wel schattig.

Opeens kijken Nate zijn fel groen ogen mij strak aan via de weerspiegeling van het raam.
Geschrokken kijk ik weer naar de bloem.
Ik voel het bloed naar mijn wangen stijgen.

Vanuit mijn ooghoek zie ik Nate grinnikend een hand door zijn haar halen.
'Mag het daar wat zachter.'
Ik zuig mijn lippen naar binnen en kijk naar beneden.

Vanuit de weerspiegeling laat ik mijn ogen weer over Nate glijden. Ik kijk weer op in zijn ogen en onze blikken kruizen.
Voor een tijdje blijf ik hem aanstaren.

'En de tijd zit erop! Als jullie naar buiten lopen leggen jullie je proefwerk neer op mijn bureau.'
Ik sta op en pak mijn proefwerk.
'En hoe ging het?'
'Echt super goed. Bij jou?'
'Zelfde.'
'Mooi zo'

Ik gooi mijn tas over mijn schouder en loop naar het bureau van de docent. Ik leg mijn proefwerk neer en loop samen met Nate het lokaal uit.

Vanuit de verte zie ik Riley al staan wachten bij mijn kluisje.
'Dus zou je zaterdag avond kunnen chillen.'
Nate kijkt mij zelfverzekerd aan.
'Natuurlijk.'

Een glimlach kruipt op zijn gezicht.
'Mooi zo, ik heb er zin in.'
'Ik ook.'
Opeens wordt er een arm over mijn schouders heen gegooid.
'Hey Blair. Dag Nate.'
Justin versnelt zijn pas en trekt mij mee naar voren.

Verward kijk ik naar achteren naar Nate.
Ik sla Justin zijn arm weg.
'Justin doe normaal. Nate mag er ook bij.'
Een grijns speelt om zijn lippen.

'Maar natuurlijk mag Nate erbij. Alleen.'
Justin loopt naar Nate toe en geeft hem een harde klap op zijn nek.
Ik gok dat het 9 van de 10 keer vriendschappelijk is, maar deze klonk te hard voor iets vriendschappelijks.
'Nate wil niet.' Maakt hij zijn zin af.
'Toch Nate?'
Met een verbitterd gezicht kijkt Nate omhoog.

Waarom moet Justin altijd zo fucking irritant doen als Nate er is?!
'Lokaal. Nu!'
Geïrriteerd pak ik zijn arm vast en trek ik hem mee naar een leeg klaslokaal.
Die jongen heeft zulke grote problemen!