He is my bestfriend✔️

Chapter 49

'Blair en Justin haal jullie luie reet uit bed en sta op!' Zuchtend draai ik mij nog een keer om en sla de deken over mij heen. Ik kan niet geloven dat de vakantie al voorbij is. Nadat gesprek bij het waterpark liep alles tussen Nate en ik soms een beetje stroef maar uiteindelijk weer vloeiend. Alsof ik nooit ben vreemdgegaan. Justin en ik zijn weer op ons beste vrienden territorium en Justin blijft voor een paar dagen bij ons slapen totdat hij zelf weer terug wil gaan naar huis. Helaas betekend het feit dat de vakantie voorbij is ook dat de examens gevaarlijk dichtbij komen.

Ik hoor Justin naast mij vermoeiend kreunen en ook draaien. 'Holy shit!' Voor dat ik het weet vliegt de deken half van mij af en springt Justin uit bed. Ik heb hier zo geen zin in! Ik gooi de deken weer goed over mij heen en verberg mijn hoofd onder de deken. 'Blair sta op!'
Ik voel dat Justin de deken van mij af probeert te trekken maar ik trek het ruw terug. 'Blair we hebben nog 10 minuten voordat de les begint.'
En toen schoten mijn ogen open. 'Wat?!'

Ik spring uit mijn bed en kijkt haastig om mij heen. Justin trekt net een shirt aan en haalt een hand door zijn haar. 'Nou wat sta je daar dan? Schiet op!' Zonder enige twijfel ren ik naar mijn kledingkust, half struikelend over Justin zijn broek en pak voor de zoveelste keer en random jurkje en kleed mij om.

'Waarom ben ik altijd te laat met jou.' Mompel ik in mijzelf. Justin zucht en raapt zijn tas op. 'Schiet nou maar op wij hebben mevrouw Curry.' Ik trek mijn schoenen aan en ren achter Justin aan die blijkbaar al naar beneden was gegaan. Hij heeft niet eens gewacht!

Als ik de keuken inloop duwt Justin een boterham in mijn hand en propt er dan zelf een in zijn mond. 'Thanks.' Justin steekt zijn duim op en begint eten te maken voor de lunch. Huh? Normaal zijn de rollen omgedraaid en ren ik rond om alles te regelen. 'Ah Blair en Justin jullie zijn eindelijk wakker.' Mijn moeder komt binnenlopen met haar tas in haar linkerhand. Ik knik en neem een grote hap. 'Dus ik had eigenlijk een voorstel.' Oeh Justin heeft echt een lekkere sandwich gemaakt. Met crème fraîche, 'Binnenkort is er een evenement op mijn werk. Heel formeel allemaal-' en ham en sla. 'Ik vroeg mij af of jij mee kon gaan Blair en dan het liefst met een date. Oftewel Justin.'

Ik verslik mij in mijn broodje en begin oncontroleerbaar te hoesten. Als ik uitgehoest ben zie ik nog net mijn moeder knipogen naar Justin. Met grote ogen staar ik naar mijn moeder. 'Pardon.'
'Blair je mond.'

Met mijn arm veeg ik langs mijn mond om de overige kruimels weg te halen. 'En Nate dan.'
Mijn moeder komt in beweging en begint haar eigen spulletjes bij elkaar te pakken. 'Bas had het hem al gevraagd maar Nate kon niet.' Mijn blik valt nu op Justin die ook met grote ogen naar mijn moeder staart. Dit was een beetje raar geweest maar toch nog normaal als wij niet een paar dagen terug hadden gezoend! 'Nou blijven jullie hier nog tien minuten naar elkaar staren of gaan jullie naar school.'

Ik ontwaak uit mijn staartrans gericht op Justin en kuch. 'Ja, school.' Ik pak mijn tas en loop samen met Justin naar zijn auto. 'Ik app je de details.' Schreeuwt mijn moeder voordat ze de deur achter ons dichtgooit. Wat doet ze raar de laatste tijd zeg. Zijn waarschijnlijk die hormonen.

'Okay Justin gassen.'
Justin start de auto en binnen een paar minuten zijn we op school. Nog steeds te laat, maar wij zijn er wel. Met Justin achter mij aan ren ik naar de receptie. De vrouw ontvangt ons met een strenge blik en laat het over ons glijden. 'Blair, Justin.'
'Mevrouw.' Zeg ik beleefd terwijl ik een plukje haar achter mijn oor strijk. 'Jullie zijn te laat.'
'No shit sherlock.' Mompelt Justin zachtjes zodat ik het alleen kan horen. Een klein lachje verlaat mijn mond maar ik sla snel een hand voor mijn mond nadat de receptioniste ons met een opgetrokken wenkbrauw aankijkt.

'Nablijven.' Zegt ze dan resoluut.
Mijn mond valt letterlijk open. Ja ik ben vaker te laat gekomen en ja Justin is altijd zijn asociale zelf maar ze heeft mij nog nooit laten nablijven. 'M-maar-'
'Nablijven in lokaal 2.45. Tot vanmiddag.' En met dat gezegd te hebben staat ze op van achter haar bureau en loopt naar achteren uit zicht.
'Ach ja, hoe erg kan nablijven nou zijn?' Zegt Justin die nonchalant zijn handen in zijn zakken steekt.

'Nou ik weet niet hoe het met jou zit maar ik heb gewoon een leven na school.'
Justin geeft een zacht duwtje met zijn schouder tegen de mijne. 'Ach wij zijn tenminste samen.' Ik kijk op naar Justin die een ondeugend jongenslachje op zijn gezicht heeft zitten. 'Dat is waar.' Justin slaat een arm om mij heen en ik krijg het plotseling warm van zijn aanraking. Nog warmer dan ik het al had door dit weer.

Ik zie het lokaal al in zicht komen en zucht. Vanuit een raampje kan ik mevrouw Curry zien schreeuwen naar iemand in de klas. 'Daar heb in dus echt geen zin in.' En met dat gezegd te hebben draait Justin ons in een halve slag om, de tegengestelde richting in van het lokaal.
'Uhm wat ben je aan het doen?'
'Wij moeten toch al nablijven wij kunnen dit uur net zo goed skippen.' Een spottend lachje verlaat mijn mond en ik wring mijzelf onder Justin zijn arm vandaan.

'Toevallig wil ik slagen en heb ik deze les nodig.' Vastbesloten loop ik naar het klaslokaal. Binnen een paar seconden hoor ik voetstappen achter mij en loopt Justin naast mij. 'Dus je gaat toch wel mee?' Vraag ik.
'Ach houd je mond.'