KASABADAKİ GENÇ KIZ

KENDİNİ BULDUĞUN YERDE Bölüm 2

İbrahim öfkeyle oğlunun odasına girdi, bakındı, yatağın üstündeki mektubu fark etti, alıp okudu süratle. Alaylı güldü. "Akşama tıpış tıpış dönersin oğlum" dedi, birkaç küfür savurdu. Mutfağa gitti, karısı Vera kahvaltı hazırlıyordu. Mektubu ona uzattı.

"Neden gider, nereye gider?!"

"Ne bileyim."

"Ona kötü bir şey mi dedin?"

"Yok canım."

"Ona vurdun mu?"

"Yok. Döner; meraklanma. Onun becereceği iş değil."

Baba oğul kavga eder, tartışırlardı; ama şimdiye kadar büyük çaplı; yani yumruklu tekmeli hiçbir olay yaşamamışlardı.

Vera ağlayıp söylenmeye başladı: "Ömrümü yedin! Hepsi senin yüzünden!"

İbrahim alttan alıp karısını sakinleştirmeye çabaladı. Ama kısa bir süre sonra ikisinin de sesleri yükseldi, fena tartışma giderek büyüyordu. Leyla seslere uyanıp mutfağa geldi, masa üstündeki mektubu alıp okudu. İçi titredi üzüntüyle. Kardeşi ya geri dönmezse, ya gittiği yerde kötü ve pis işlere bulaşırsa, ya öldürülürse... ya kaybolursa? Ömrü boyunca acı bir yara kanayıp dururdu kalbinde.

Kardeşinin yeri ondan bambaşkaydı. Onunla birçok konuda tartışırdı, Yusuf ondan 3 yaş küçüktü, onu beğenmezdi, geçinemezlerdi ki. Onunla kedi köpek gibi kavga ederdi. Sonra barışırlardı. Sonra saçma sapan bir sebepten yine bir kavga olurdu.

Leyla çok sıkıntılı olduğunda ya da başı belaya girdiğinde Yusuf olurdu yanında. Yusuf sır tutardı. Öğrendiklerini ailesine yetiştirmezdi, Leyla ona içini döktüğünde Yusuf ona yardımcı olmak için elinden geleni yapardı. Issızlıktaki bu çiftlikte Yusuf iyi bir dosttu. Dün kek yapmıştı onun için. O anlar kafasının içinde dönmeye başladı. Son parça, son iz çok kıymetlidir. Tarifsiz bir ışıltı gibi.

"Eee yeter be!" diye bağırdı İbrahim, masadaki patates kızartması dolu tabağı fırlattı duvara.

Vera ve Leyla içeri kaçtı. İbrahim masayı devirip hışımla dışarı çıktı. Sigara yaktı.