KASABADAKİ GENÇ KIZ

KENDİNİ BULDUĞUN YERDE Bölüm 72

Vergül kahkaha attı: "Günahını vermez öyleleri. İçeri bir adım attırmazlar. Moruğun yerini hayal edebiliyorum. Önce güvenlik kameraları, güvenlikçiler, yüksek duvarlar, içeri girebilsek köpekler karşılar bizi. Böyleleri sahip olduklarını korumak için her şeyi yapar.

Her yerde böyledir. Yanlışlıkla ya da bilerek içeri giren tavşan ve köstebekleri bile irdelemeye alıyorlardır bence. Zenginler çok cimridir."

"Haklısın. Sık sık bütün mal varlığını yanındaki çalışana, avukatına ya da güvendiği dostuna kaptıran yaşlı adamların haberleri yapılır telvizyonda, gazetelerde. Yalnız ve yaşlı olmak dert; ama zengin olmak daha büyük dert. Yaşlı adamı don gömlek bırakan, evine ve her şeyine sahtekarlıkla el koyana hayret ediyorum. Hiç acımaları yok. Çok kötüler."

"Zaman zaman ben de çeşitli sebeplerle kötü şeyler yapmayı düşünüyorum; ama iyi şeyler yapacağım. Çünkü kötü biri olmak istemiyorum, ben iyi biriyim iyi, çok iyi, taktir eden olmasa da.

Onlar da aynı kötü sesi duyuyorlardır, ben de sık sık duyarım, ben ya da sen o kötü sese uymuyoruz, direniyoruz; ama onlar takmıyor; onlar sınırları aşmışlar. Bir gün biz de sınırları aşar mıyız?"

Yusuf güldü: "Umarım aşmayız. Aşarsak işimiz bitmiş demektir."

Vergül derin derin baktı ona:"Bazen biri bir şey diyor, bütün gücümle ona girişip pataklamak istiyorum; o bunu hak ediyor diye düşünüyorum. Sonra o bir şey diyor, alttan alıyorum. İdare ediyorum durumu. Sonra kızım iyi ki idare ettim durumu diyorum kendime. Yapacağın en iyi şeydi bu. Annem ya da başka biri ters bir şey diyor. Tam dayaklık bu diyorum. O kötü ses bu; hep olacak, galiba. Hani yaşlanınca insan melekleşir ya, ihtirasları biter, savaşları biter, kavgası son bulur, erken zıbarır, vs. canı çekilmiş gibi olur. Bir ayağı ölüm çukukurundadır, herhalde o zaman o kötü ses olmaz. Ya da gençken melekleşmenin bir yolu var mı?"

Ԑp~