KASABADAKİ GENÇ KIZ

KENDİNİ BULDUĞUN YERDE Bölüm 22

Ertesi gündü.

Yusuf diğerlerine haber vermemişti.

Genç kadınla vedalaştı.

Kalbinin yarısı burada kalmıştı.

Yusuf otobüse atladı ve otobüs hareket etti

Saatler sonraydı, Yusuf uykudan uyandı, yolun ne kadar kaldığını öğrendi muavinden, heyecanlıydı. Bir an önce eve varmak için çarpıyordu kalbi.

Otobüs ıssız noktada durdu. Yusuf otobüsten indi. Sıcağın kavurduğu asfaltta bir süre ilerleyip toprak yola saptı. Uzun bir yürüyüş sonunda nihayet çiftlik evi göründü. Adımlarını hızlandırdı.

Ahırın önünde Leyla vardı. Yorulmuştu; oturdu. Ahırdan İbrahim çıktı: "Ne oturuyorsun!"

Leyla hemen kalktı.

İbrahim birkaç küfür salladı. Bu sahne Yusuf'un içinde ne kadar ev hasreti varsa öldürdü bir anda. Oturdu ve çiftlik evini seyretmeye başladı. Zaman geçtikçe düşünceleri oturdu ve eve dönüşü sırasında kalbinde ailesine ve çiftlik evine dair umutları yeniden dalgalanıp güçlendi. Babasının bağırıp çağırması, sürekli bir şeyler yapması ve ötekileri de nefes aldırmadan koşturması, küfürleri olağandı. İyi tarafları da vardı. Gülümsedi. İbrahim eve geçmişti. Leyla ise ahırın önündeydi.

"Abla!" diye seslendi. Koştu ve ablasına sarıldı.

Yusuf ablasıyla eve girdi, annesine sarıldı, babası salonda oturmuş sigara içip televizyon seyrediyordu. Yusuf babasının karşısına çıkmaya çekindi. Odasına geçti ve ablasının ve annesinin sorularını yanıtladı. Uykusuzdu. Yattı.

w^