KASABADAKİ GENÇ KIZ

KENDİNİ BULDUĞUN YERDE Bölüm 49

Yusuf sevinçle eve geldi, sanki içine, ruhuna sihirli bir değnek değmişti, yüreğinden azim fışkırdığını hissediyordu. Güç deposuydu.

Odasına geçti.

Annesi geldi: "İş nasıl geçti?"

"Oradan da attılar."

"Aaa! Neden?"

"Boş ver."

"Yeni bir başlangıç yaptım."

"O iş ne?"

"Sonra söylerim."

"Senin için en iyisi üniversite olacak, bunu düşün ve karar ver, buradan gitmek senin için iyi olur. Lisede parlak bir öğrenci olmasan da gelecek sene baban seni paralı üniversiterden birine yollayabilir, e istersen?"

"Önce içimden geçeni denememe izin ver lütfen."

"Peki."

Yusuf, bilgisayarda yazmaya başladı, ama parmaklarının hızı çok düşüktü, bilgisayarda olmayacaktı. Liseden kalma boş defteri eline aldı, aklına ilk gelen Cafer ve Servet'le o şehirde yaşadıklarıydı. Orada yaşadıklarını abartıp yeniden kurgulayıp yazacaktı. Öyle bir hikaye hiç duymamış ve okumamıştı. Zaten çocuklar ve gençler için yazılan romanlar hemen hemen hiç yoktu. Sonra romanını senaryoya çevirirdi. Çevirmeden önce senaryonun nasıl yazıldığını internetten öğrenirdi. Açıp baktı, biçok sitede senaryonun nasıl yazılacağı açık secik anlatılıyordu. O gece sabaha kadar yazdı ve defteri doldurdu.

Çok acıkmıştı, mutfağa gidip karnını doyurdu. Biri bardak kahve alıp odasına çekildi. Defteri okumaya çalışıyordu; ama kimi cümleleri çözemiyordu, yazısı çok kötüydü. Anlaşılan bilgisayarda yazsa iyi olacaktı, bütün yazdıklarını bilgisayara geçmesi gerektiği canını sıktı.

Birkaç gün böyle uğraştı. Çıkan romana baktı. Bu roman Vergül'ü asla şaşırtamazdı. Şahane diye düşündüğü roman hiç de öyle olmamıştı. İçerden gelen sesler dikkatini dağıtıyordu. Bilgisayarı bodruma taşıdı.Eski ahşap dolap kapaklarından uyduruk bir masa yaptı. Yeniden çalışmaya başladı. Son çalışmasını da beğenmemişti. Daha az yiyor ve içiyordu. Hayattan kopmuştu. Akşam olmuştu. Bu delikte deliriyor muydu? Dolaşmak için evden ayrıldı. Yusuf'un bu durumu evdeki herkesi endişelendiriyordu.

'^&W