KASABADAKİ GENÇ KIZ

KENDİNİ BULDUĞUN YERDE Bölüm 17

Cafer, tanıdık fısıltılı sesler duydu.

"Çocuklar buradayım." diye seslendi.

Yusuf ve Servet geldi. Cafer genç kadının elinden tuttu, kadın gelmemek için direndi. Cafer, zarif kadını bir omuza aldı, sakinleştirene kadar. Hızla ilerlediler dere boyunca ve güvenli yerden karşıya geçtiler.

Mahalleye gelmişlerdi. Mavi gözlü, beyaz mini etekli kadın önden gidiyordu çıplak ayak, yüksek topuklu ayakkabılarını olay yerinde bırakmıştı panikle. Koşamadığı için.

Cafer sırıttı ve sordu: "Yusuf, ne iş?"

"Anlamadım?"

"Servet'in ve senin yüzün gözün toprak toz içinde?"

Servet dedi ki: "Ya dalga geçme abi, ne olup bittiğini gayet iyi biliyorsun."

Cafer güldü: "Eee, de bakalım Yusuf, bizimle takılmak nasılmış?"

"Çok tehlikeli. Trajik. Çok pis biçimde. İntihar gibi bir şey. Yok arkadaş. Benden uzak durun. Ben evine döneceğim. Evimin kıymetini çok daha iyi anladım. Orda en azından huzur, sakinlik vardı."

Cafer daha coşkulu güldü: "Belki orada çok daha trajik şeyler yaşayacaksın. Sevdim seni. Bizle kal."

"Olmaz. Sabah evimde olurum. Ama bak sucuk ekmeğinizi hiçbir şeye değişmem. Mükemmel ötesiydi."

Cafer ve Servet güldü.

Yusuf dedi ki: "Sen kadını almak için gittikten sonra harekete geçtik. Bu salağa dedim ki ordan gitmeyelim. Israr etti. Boyalı mermi atılan savaş oyununun içindeymiş gibi neşelendi, öyle hareket ediyordu, başına kötü bir şey gelmesin diye peşinden gittim. Adam el bombasını attı. Neyse ki çok yakın değildik. Patlamayla birlikte toz toprak ve bitkiler havada uçuşup üstümüze başımıza tokat gibi düştü. Servet bombanın patladığı yere gidiyordu. Tuttum lan nereye dedim bırak beni bakcam dedi. Fırlayıp gitti. Hani yolda iş makinesi çalışır ya da biri intihar etmek için çatıdadır ve bizim aptallar cep telefonlarını çıkarıp bakar ya, o hesap. Çukura patates çuvalı gibi yuvarlanıp girdik."

Servet söze girdi: "Silahı varsa demiştim aslan abi, el bombaları çıktı.

Yazsam roman olur."

\"top\WxL