KASABADAKİ GENÇ KIZ

KENDİNİ BULDUĞUN YERDE Bölüm 37

"Biraz dolaşalım. Sohbet ediyoruz. Döneriz."

"Olur."

"Köleliğe isyan edip çiftlikten kaşmışsın?" dedi gülerek.

"Sorma."

"Gel benle barda çalış. Adama ihtiyaç var."

"Olmaz. O iş bana göre değil."

"Ne iş yapacaksın?"

"Bilmiyorum. Yaparım bir şeyler canım."

"Babam der ki; bu hayatta en kötü şey ne istediğini bilememektir. Bilsen başarma şansın var. Bilememek kaybolmak gibi bir şey. Yol alamıyorsun, belirsizlik gerçekten korkunç bir şey... Çocukken ne hayali kurardıım biliyor musun; kasabadan tatlı bir hayal gibi geçen motorculara katılıp dünyayayı gezmeyi."

"Bunu ben de hayal etmiştim."

"Ama bu adamların nasıl geçindiğini ve başlarına nasıl belalar geldiğini düşünmezdim. Hepsinin iyi para kaznadıran bir mesleği var, parasız o motorlarla gezilmez. Her şey para."

"Bu böyle olmamalı ve bir gün parasız yaşamanın yolunu bulurum belki."

Mecit kahkaha attı: "Sen mankafa mısın? Nasıl yaşayacaksın peki?"

"Bilmem. Haklısın sanki. Bir yerden büyük bir para elde edersem ömrümün sonuna dek çalışmak zorunda kalmam."

"Ne gibi?"

"Bilmem."

"Bilirsin canım; anlat? Nasıl, yöntemin ne?"

"Bilmiyorum."

"Soygun yapacaksın sen?"

"Soygun yaparken birilerine zarar vermek zorunda kalırsın. Kimseyi öldüremem."

"Laboratuar kurup özel bir uyuşturucu mu yaratacaksın?"

"Yasadışı işlere bulaşmam."

"O hâlde namuslu olarak çalışacaksın. Bizim gibiler bunu yapar."

"Bilader, kasabadan uzaklaşıyoruz. Beni nereye götürüyorsun? Bundan hiç hoşlanmadım!"

"Olsun, gezelim, sabaha daha çok var. Korktun mu? Farkında olmadan oyun için evinden uzaklaşan ve aniden bunu fark eden küçük çocuklar gibi."

"Neden korkayım ki?" Güldü.

"Uykum yok. Gezelim. Uyuşturucu imalathaneme uğrarız. "

"Şaka mı bu?"

"Sen de çok korkak çıktın ha! Pimpiriklenme. Rahat ol. Bana güven. Takılıyoruz işte."

Sustular.

,\"sKG