KASABADAKİ GENÇ KIZ

KENDİNİ BULDUĞUN YERDE Bölüm 54

 Araç Yusuf'un evinin gerisinde durdu, Yusuf aşağı indi.

"Sonra yine deneriz, şatoya gireriz."

"Bilmem ki."

Yusuf cebinden anahtarı çıkardı, kapıyı açacaktı. Kapıyı babası açtı.

"Bu saate kadar nerdeydin?!"

"Bir işim vardı."

"Demek fabrikanı ancak kapatabildin?"

"Kusura bakma baba."

"Leş gibi içki ve sigara kokuyorsun?"

"Ortamda arkadaş içti. Koku üstüme sinmiş."

"Yusuf bunu bir daha tekrarlamasan iyi edersin. Saatlerdir şuraya yetim köpek gibi oturmuş başına kötü bir şey geldi diye endişeleniyordum. 155 kere dışarı çıkıp gelip gelmediğini kontrol için yolun iki tarafını gözledim."

"Özür dilerim baba."

"Bir şeyler yazıp durduğunu duydum. Nedir bu?"

"Yazarlığı deniyorum."

"Yazdıklarını hiç göstermedin?"

"Bir gün gösteririm. Beceremezsem bırakacağım tabi ki."

"Delirdiğini düşünmüştüm."

"Yok yok; bir iş yapmam lazım. Biliyorum. Olmazsa üniversiteye giderim. Annemin dediği gibi."

"Umarım gidersin. Bu senin için en iyisi olur. Bu kasabada yapacak doğru düzgün iş yok ki. Belki de kasabadan, bizlerden ayrılmaktan korkuyorsun."

"Sanmam."

"Galiba böyle."

"Bilinç altımda böyle bir korku var mı bilemem. Varsa eğer onu yenmem gerektiği muhakkak. Korkularla yaşanmaz."

"O halde bütün korkularının üstüne git. Emin ol destekçinim."

"Teşekkür ederim. Eksik olma baba."