KASABADAKİ GENÇ KIZ

KENDİNİ BULDUĞUN YERDE Bölüm 28

"Yoktun kasabada?" Güldü. "Çiftçi olmuşsun, mal güdüyormuşsun."

"Bildiğin şeyler."

"Şaka yapıyordum; kırılma. Kasabayı terk ettiğini duydum."

"Öyle."

"Neler yaptın?"

"Sokakta kaldım. Pisi pisine geberip gidiyordum. Sokaklar çok tehlikeliymiş kalacak yeri ve parası olmayanlar için. Sokak çocuklarıyla takıldım, soyuldum, bazılarıyla dost oldum filan fıstık işte. Baktım beceremeyeceğim; basıp geldim. Mümkün olsa orada kalırdım elbette."

"Şimdi ne yapacaksın peki, planın nedir?"

"Bilmiyorum."

"Üniversiteye gitmeyi düşünmüyor musun?"

"Ne yapacağımı bilmiyorum."

"Ben de böyle söylüyordum birilerine, kendime. Sevda'yla konuşurken, onun sözlerinden sonra farkına vardım. İyi kurt ailesi için mücade eder. Bölgesini savunmak, avlanmak ve evlatlarını, karısını sevmekle geçer hayatı. Önce sağlam bir iş olmadan gerçekleşmez hayaller."

"Evet."

"Takıldığın şu zibidi çocuklarıyla görüştün mü?"

"Hayır. Kokumu köpek gibi alıp gelirler."

"Senden bir gün sonra karavanla kasabayı terk ettiler, gizlice."

"Uzaklar çare değil ki; dönerler kesinlikle."

"Gittikleri yerde tutunmuşlar, bir yol lokantası işletmeye başlamışlar. Durumları çok iyiymiş. Serseriler beni çok şaşırttı. Eh, orada tek değiller, 6 kişi birbirini kolladı mı kanunsuz işlere ve belaya bulaşmadıkları sürece çölde bile hayata tutunmasını becerir insna, azmi ve mücadelesi olduktan sonra."

"Öyle."

"Onların arasında olmadığın için üzüldün galiba?"

"Yo. Benim için böylesi iyi."

"Onlar başardı, sen ise burdasın. Kendini geri zekalı gibi hissettmişsindir."

"Çok fena hissettim."

Aynı anda ikisi birden güldü.