Beni Aşka İnandır!!(BAKIMDA)

34.Bölüm *Kavgalar-Barışmalar*

İnanamıyorum ya okunma sayımız artmış çok mutlu ettiniz beni okuyan herkeze teşekkürler iyiki varsınız minnaklarımm😘

Bölüm şarkısı: Murat boz"adını bilen yazsın"

Hatırlatma...

Kafam sanki bir çorba gibi karışmıştı bana ne soracaktı? Ne hatırlamıştı?tedirgin bir tonda konuştum.

"Seni dinliyorum " diyip yerimde dikleştim biraz.

"Ben uyanmaya yakın birşeyler duydum senin sesine benzettim ve sen bana şu sözleri söyledin.
"Ateş bana demiştin ya eğer bir gün aşka inanmak istersen haberim olsun diye.... Beni aşka inandır! "

Ateşten bunları duymasını beklemiyordum. Ben demiştim değilmi bunları?? Acı çekeceğimi bile bile beni aşka inandır demiştim. Ama demiştim işte.

"Deniz?!?" ateşin sesi ile kendime geldim ve yüzüne baktım daha iyiydi sanki ayağa kalktım ve yanına yaklaştım.

"Ateş .... ben.. dedim ...ama yani.. Şey sen beni görmek istemezsin belki... Neticede benim yüzümden kaza geçirdin-"

Cümlelerine devam edemedim çünkü oldukça şaşkındım.

Ateş beni kendine çekmiş ve yatağa oturmamı sağlamıştı bana sarılıp kulağıma "biliyordum" demesi ile tüm hücrelerim uyuşurken bu hissin hiç geçmemesini diledim.

Burnuma enfes kokusu dolarken dudaklarım kurumuştu. Kalbim sanki ilk defa uçacak bir kuş gibi heyecanla çarparken bir insana sarılmak bu kadarmı güzel di? Yada sarıldığım kişimi?

Saçlarımda hissettiğim yumuşak dudaklar ile gözlerimi kapattım kaç dakikadır sarılıyorduk hoş ayrılmasakta olurdu.

"Neyi biliyordun" aklıma yeni gelen soruyu sormuştum o kadar çok etkisi altında kalmıştım ki yeni idrak ediyordu beynim. Hafifçe kıkırdadı.

"Önce bana sarıl" ben sarılmamışmıydım? Kollarımı beline sarıp oturur olduğum yatakta uzanır vaziyet aldım.

"Aslında hafızam yerine gelmişti ve meriçe seni göndermesini istedim çünkü biliyordum sana hafızam yerine geldi desem birdaha cesaret edemeyebilirdin ama kaza yaptığımdan zaten yeterince endişeliydin bende böyle bir yol denedim"

Kızamıyordum bile belki haklı olabilirdi cidden cesaret edemeyebilirdim.

"Haklısın diyebildim sadece"

"Tamam kabul ediyorum"

"Neyi? " dedim ateşe dönüp gözlerimiz birbirini buldu. Gülümseyip. Devam etti sözlerine.

"Seni aşka inandırmayı"

Deniz...

öyle bir şey söylemiştiki sanki kalbim birazdan yarışa katılacaktı. Daha fazla kaldıramadı bu kadar romantizmi. Sahi ben böyle şeyleri sevmezdim televizyonda görsem kanal değiştirirdim. Şimdi ne değişmişti peki?

Sanırım aşk buydu. Öyle amansız bir yerde buluyorduki seni, senin kabul edip izin vermene bile gerek kalmıyordu. sanki hep oradaydı. Rafa kaldırılmış tozlu bir ansiklobedi gibiydi aşk.

Çok bilgi barındırıyordu ama kimse onu okumak için raftan indirmiyordu lazım olduğu zaman sayfalarını karıştırma gereği duyuyordu sadece.