22.Bölüm*Yalnız Ölen Adam!!*

1.7K 121 33
                                    

Bu bölüm senin için Zahidepolat birde güzel yorumları ile beni güldüren @Cgl_zcn_myhesap teşekkür ediyorum. Ayrıca mutluyum arkadaşlar mizahta yükselmişiz :)) dediğim gibi wattsy2016 için oy ve yorumlarınızı bekliyorum.

Multi: my kardeş :)

Bölüm şarkısı rümeysa " yansın İstanbul" multiye koyamıyorum ama indirebilirsiniz iyi okumalar:)

Hatırlatma...

Ediz gözlerini benden çekmeden tam önüme geldi ve son cümleleri söyledi

Duy benii duy nolur Dön bana dön nolur aşk dediğin yolunu bulur. Gel beni kendinden mahrum etme ne olur bu hayat sen yoksan zehir olur Duy benii duy nolur Dön bana dön nolur  aşk dediğin elbet bir yol bulur.

"Deniz? Duy beni duy nolur aşk dediğin yolunu bulur? "

Denizden..

BİR anda tüm ilgi bize döndü herkes soluksuz bize bakıyordu. Ben ise çok şaşırmıştım böyle bir şey beklemiyordum ve şuan kas katı kesilmiştim. Edize ne diyecektim? Ne demeliydim? Onu kırmayı istemezdim ama benim ona karşı olan hislerim bu değildi. Ve oda bu hastalığa yakalanmıştı. Üstelik hiç olmaması gereken birine. Bana. Aşka inanmayan Deniz Urula. Ama Ediz gözlerime beklenti ile bakarken ve herkesin ilgi odağı bizken tersleyemezdim çünkü ben duyarsız biri değildim. Artık konuşmam gerektiğini düşündüm.

"E..Diz? " yüzüme beklenti ile bakıyordu. Neden ben yaa?

" Evet evet evet "

" evet de Bee "

" yazık çocuğa "alkış sesleri tezahüratlar ve ıslıklar yükseldi yavaş bir şekilde insanlara ve kalabalığa baktım sonra yutkunup Eflin ve Toprağa baktım onlarda şaşkındı.

" kesin be!! " Ateşin sesi ile kendime gelir gibi oldum.

" ne oldu kardeşim sana ne oluyor bizim alkışlamamız sana mı battı? "

" bana battı lan bana battı varmı?! "
Çocuk Ateşe, Ateşte çocuğa yürüdü ve kafayı gömdü. Biranda çığlıklar yükseldi. Bu hareketi çok saçmaydı pardon yersiz.. Meriç ve Emir Ateşi ayırmak için yanına giderken çocuğu da yerden kaldırdılar. Ateş kollarını silkeleyip Meriç ve Emir den kurtuldu. Sonrada sinirle bize bakıp çıkışa doğru gitti aşırı siniri vardı.

"Deniz.!? "

" Ediz... Ben... Yani... Üzgünüm " diye geveledim. Ediz yüzüme öyle bir baktı ki bir an acıdım ben duygusuz biri değildim sadece duygusuz gibi davranmaya alışmıştım hepsi babam yüzündendi.

" Neden Deniz neden??! "

" çünkü sen benim arkadaşım gibisin ben hiç böyle düşünmedim "

" ama ben sana aşık oldum " sesi öyle bitkin, çaresiz çıktı ki sanki biri kalbimi sıktı. Yine yutkundum.

" ben aşka inanmıyorum! "

.......

" Deniz kızım neyin var senin yaa şu odanın hali ne iyice pisleştin sen ya "

" anne rahat bırak beni yaa ben iyiyim böyle " annem beni dinlemeyip camları açtı. Ay anlamıyor kadın!

Eflin ve Toprak birden içeri girdi. Annemi görünce tırssalarda anneme gülümseyip yanıma geldiler. Suratlarından birşey olduğu ortadaydı. Annem" hoşgeldiniz kızlar "dedi ve bizi rahat bırakıp odamdan çıktı. Eflin telaşla konuşmaya başladı.

Beni Aşka İnandır!!(BAKIMDA) Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin