Beni Aşka İnandır!!(BAKIMDA)

18.Bölüm *Aşkın Doğuş Noktası*

İlham perim bana güzel fikirler ile geri geldi şuan ne kadar sevinçliyim anlatamam aslında geçen Bölümden Emirden itibarendi bu, ben beğendim bu bölümü bakalım siz nasıl bulacaksınız iyi okumalar... :)

Multi: Deniz ve Ateş

Bölüm şarkısı:ellie goulding " high for this " multiye bırakıyorum :)

....
Kapıyı açan kişi Eflindi benim kardeşim Eflinmiydi? Eflin beni görünce şaşırmıştı
"Emir? " gözleri sorarcasına bakıyordu
" sana bir şey sormam gerek" dedim.

"ta-tabi içeri gel "dedi

İçeride anneannesi olduğunu tahmin ettiğim altmış yaşlarındaki kadın bize baktı." Eflin arkadaşın kim kızım? "

" okuldan arkadaşım anane(uzun yazmaya üşendim) "

Gidip ananesinin elini öptüm ve koltuğa oturdum.
" Eflin sana bir soru sormam gerek "
Şaşırmışa benziyordu.

" ta-tabi " dedi.

" babanın adı ne? " şaşırsada cevap verdi.

" Mehmet " gözlerimi kapattım.
" Emir... bir... Sorun yok değilmi? "

" annen ne zaman öldü? "

" 12 yıl oluyor "

" Eflin ben yetimhanede büyüdüm beni bir aile evlat edindi gerçek ailemi bulmak için bir dedektif tuttum bir haftadır araştırma yapıyordu bugün senin numaranı verdi sonra babam- yani babam olacak adamın numarasını adresini ve ismini verdi. Bende gittim ve konuştum annemin öldüğünü benim ise hiç doğmadan öldüğümü bildiklerini söyledi ardından ise sen olmuşsun meğer annem ikiz bekliyormuş "duydukları karşısında şoka uğradı bende şok olmuştum.

" e-emir sen ne diyorsun? "ananesi elini kalbine koydu. Yani sen şimdi Süheyla ve Mehmetin oğlumusun? Benim Torunummu? Gözleri yaşlı bana gelmem için işaret verdi yanına gidince sarıldı. Eflin dayanamayıp ağlarken yanına gidip ona sarıldım." hep yanlız olduğumu düşünürdüm bana destek olacak kimsenin olmadığını bir kardeşe hep ihtiyacım vardı " dedi hıçkırıklarının arasından.

Denizden...

Paintball beni yormuştu ama Ateşle grup olduğumuz ve kavga etmediğimiz şeydi. Gerçi onun bu gelgitlerine bir anlam veremiyordum niye birden sinirlenip bir daha Edizle konuşmamı istemedi anlamış değilim doğrusu. Ne ağbim nede bir akrabam hiç bir şeyim sadece uyuz bir insan o kadar. Düşünün arkadaşım olarak bile görmüyorum. Odamda boş boş oturmaktan sıkıldım saat akşam altıya geliyordu annemin toplantısı olduğundan eve geç gelecekti. Bu da demektiki sekizden önce gelemez. Canım sıkılmıştı düşündüm de önceden kendimi dinlemek için kaçış yerim vardı tam oraya ne zamandır gitmiyordum. Oraya gitmeye karar verdim. Yarım saat yürüdükten sonra bir otobüse bindim yaklaşık on dakika sonra otobüsten inip on dakika daha yürüdüm ve ağaçların arasından geçip manzaraya karşı ilerledim hafif esen rüzgar saçlarımı uçururken şikayetçi değildim dahada ilerledim ilerisi uçurumdu aşağısı ise deniz.

Ne kadar güzel çiçekler vardı böyle uzun zaman olmuştu acaba hala buradamı? Diye içimi bir his kapladı buraya en son altı yaşımdayken gelmiştim annem benim kaçırıldığımı düşünüp çok telaşlanmıştı ve polise haber vermişti memur beni bulunca onada bu yeri kimseye söylememesini rica etmiştim. Kabul etmişti Ama eve gittiğimde annem o kadar telaşlanmıştı ki beni bir hafta evin bahçesinden dışarıya çıkarmamıştı. ne Eflin nede Toprak onlarda bilmiyordu. Burada çiçeklerin gizlediği bir yer vardı. Oraya ilerledim yanlış hatırlamıyorumdur diye geçirdim içimden ama bir çiçeği çekmem ile yere düştüm ve o eşsiz manzara ile karşılaştım dudaklarım şaşkınlıkla aralanırken burada ne işi olduğunu düşündüm. Belkide sadece benim gizli yerim değildi?