Mizah içinde #34. Olmuştur.
Onlarınki aşk değil! daha fazlası onlar aşka inanmıyor inanacaklarmı? Hadi beraber görelim.
...
İki insan düşünün ikiside aşka inanmıyor. Biri annesine kin beslerken bir diğeri ise babasına olan kini yüzünden ve çevresi...
Bölüm şarkısı David Guetta dangerous (Şarkıyı dediğim yerde açın) Multi toprağın şarkısı :)
Multide Pelin iyi okumalar...
Topraktan....
Şu hayatta kimim vardı ki benim beni seven, düşünen, değer veren? Annem? Evet o beni çok seviyordu. Onunla hayallerimiz vardı, beraber sinemaya gidecektik, alışveriş yapacaktık, erkek arkadaşım ile tanıştıracaktım akşam eve gelip babama anlatacaktık mutlu bir aile olacaktık! Ama anneme çarpan o araba bana babamın gerçek yüzünü gösterdi. canım, kardeşim dediklerim beni bıraktılar o gün ağlarken Deniz beni bulmasaydı belki hiç arkadaşım olmayacaktı. Yaşamak istemeyecektim? Beni hayata bağlayan tek şey Eflin ve Denizdi onların yaşadıkları ve yılmayışları beni güçlendiriyordu.
Eflin ne olursa olsun babasını seviyor annesi yaşasaydı belki herşey daha güzel olurdu onun için. Bir kız kardeşi vardı. babasının yeni karısından ama o, kin bile tutamıyordu. o kadar masum, oysa ona bir kere bile kızım dememiş annesi öldükten sonra anneannesi sahip çıkmasa yetimhanede bırakacak bir insandı babası .
Bize müzik, grafiti, spor ve doğa iyi geliyordu. Deniz şarkı söylemeye bayılır ama asla güvenmediği değer vermediği birinin yanında söylemez bu onun kafasını dağıtır babasını unutturur, onu kabullenmediğini unutturur huzur müziktir onun için. Eflin ben ve Denizin en sevdiği şey grafiti bizim karmaşık dünyamızı en iyi o yansıtır sokak hayvanları muhtaç insanları anlatır bize onlarla vakit geçirmek doğada yürümek bize göredir. Spor yapmak, beraber koşmak, paten kaymak, kaykay en sevdiğimiz şeylerin başında , Emirle de zaten paten kayarken tanışmamışmıydım?
Seviyordum onu ama biraz çekingendim, belki utangaç belkide erken davranıyordum ama içimden bir ses tam tersini söylüyordu.
Onunla tanışmam aklımdan çıkmıyordu. Sebepsiz yere mutlu oluyordum belkide beni gülümseten tek şey Denizden ve Eflinden sonra oydu.Babamla kavga etmiştim o gün, hızla sürüyordum pateni, gözlerim buğulu, saçlarımı savuran rüzgarı iliklerime kadar hissetmek istiyordum ağlıyordum ama sessiz sessiz, öyle hızlıydım ki taki birine çarpana kadar. Yere düşmüştük karşı karşıya.
özür dilemiştim. Önemli değil deyip bana elini uzatmıştı. Elini tutup kaldırmasına izin vermiştim. Bir müddet bankta oturup ağlamıştım tek başıma, sonra yanıma gelip beni güldürmüş adını ve numarasını vermiş dertleşebileceğimizi söylemişti hatta arkadaş olabileceğimizi. Oysa ben şimdi bu arkadaşlığı bozmak bir ileri kademede olmak istiyordum ama o istemez diye daha kötü oluruz diye birşey söyleyemiyordum, sevdiğim çocuk arkadaşımdı!!! Ne İroni ama. Telefonumun çalması ise kulaklıklarımı çıkardım ve açtım "Alo"sesini duymak bile beni heyecanlandırmaya yetiyordu "efendim Emir" dedim. Sesimi düzene sokmaya çalışarak. "Şeeyy Toprak eğer müsaitsen bugün bir parti varda senide oraya götürmek istiyorum, partnere ihtiyacım var." Sevinçle neden olmasın ki olur". Demiştim hemen niye kabul ettiysem umarım sesim fazla istekli çıkmamıştır." Çok sevindim seni akşam sekizde alırım evden olurmu?"
"Olur.'"
"Peki görüşürüz o zaman"deyip çağrıyı sonlandırdık kendimi yatağıma attım . salak salak gülümserken Eflini aradım hemen olanları anlatıp kıyafet seçimi için çağırdım. Denizi aramayacaktım moralimi bozacağını biliyordum gitmemem için kavga edecektik en iyisi bilmemesiydi.
Ben dolapla bakışırken kapı çaldı. Koşarak sarıldım Efline beraber odama çıktık
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
