Beni Aşka İnandır!!(BAKIMDA)

12.Bölüm *Empati*

Ateşten....

Okul bitmiş eve gelmiştik Meriçle. Meriç biraz tuaftı bir ara dalıp giderken bu seferde kaşları çatılıyordu buda birşey düşündüğünün kanıtıydı.
"Bir sorun mu var Meriç? "kaşlarımı hafif çatmıştım.

" Birşeyler düşünüyorum hepsi bu" isteksiz bir cevaptı üzerine gitmek istemedim bir tahminim vardı ama bilemiyordum. Anahtarımı cebimden çıkarmaya üşendiğimden zile bastım kapı açılırken hoş geldiniz diye bizi karşılayan sevim teyzeye gülümsedim zaten birtek ona içten gülümsüyordum. Eve nezaman bir genç hizmetçi alsak bize sulandıklarından işten çıkarmak zorunda kalıyorduk. Meriçte sevim teyzeye gülümserken empatiyi sordum.

"çocuklar, bu köpek habire kapıyı tırmalıyor amacı ne anlamadım? "

Meriç," ben odamdayım "dedi. Kafamı sallayarak onayladım onu normalde uğraşırdım ama canı sıkkın gibiydi bende piçlik yapmayı biraz erteledim ve mutfağa ilerledim.

" Empati kızım! " Empati koşarak yanıma gelirken" ne oldu kızım" dilini dışarı çıkarırken kapıya doğru koştu ve havladı. Sanırım tuvaleti gelmişti kapıyı açmamla fırladı. "Empati dur! " dinlememişti beni. ama şimdide bahçede kayıp olmuştu. Deniz bugün empatiyi alacaktı ve ben kayıp mı etmiştim? Harika!
Mutfak kapısından içeri el ele Emir ve Toprak girmişlerdi. Aceleyle
"Oğlum empati yok demin kayıp oldu Deniz gelmeden bulma-"

"Ne kayıp oldu "

Allah kahretsin ki bunu söyleyen Denizdi. Eflin ve Meriçte gelirken bahçeye,
" empati kayıp oldu tuvaleti gelmiş canıda sıkılınca kaçtı" dedim.
Ateş inanamıyorum sana ya bir köpeğe bile bakamıyorsun dedi. Dün boynuma sarılıp lütfen empatiye sen bık diyende zaten bakkal Rüstem ağbiydi dedim. Bizimkiler gülerken
Bahçededir buluruz" dedi zeki "ağbim!

" Ciddimisin?" Dedim göz devirerek. Keyfi yerinde gibiydi.

Emir, "bizim biraz işimiz var görüşürüz" dedi. Toprağa bakarken ciddi bir tavrı vardı. Toprak biraz rahatsız gibiydi bu durumdan. ama anlam verememiştim. Zaten üşengeç olduğumdan fazlada kafa yormadım.
Meriç," Ateş Yemeği sen yapsana "
Sevim teyze yapmıştır dedim.

" O gitti"

"Üf Meriç pizzacıyı ara ozaman "

" Oğlum o kadar aşçılık dersi aldın yap işte ya" gözleriyle Denizi gösterdi

"bak kız endişelendi biz Eflinle empatiyi ararken sende Denizi oyala" dedi.

"Banane lan kızlar yapsın" dedim. Haklıydım.

"Evet Ateş, evimize gelen kızlara yemek yaptıralım "dedi. Kınarmışcasına.

Bende sinirlenip," oğlum çağıralım işte pizzacı diyorum yok diyosun" dedim.

İçim dışım pizza oldu Ateş dedi.

"Napıyım " sesim umursamaz ne halin varsa gör der gibi çıkmıştı.

" Tamam o zaman sen Eflinle empatiyi ara bende Denizle yemek yapıyım" dedi.

Bana sırtını dönmüş Ve ilerlemişti
" Deniz? ". Deniz Meriçe bakarken ben lafa atladım,"Meriçin demek istediği Ateş yemek yapacakda siz yapın diyodu" dedim. Meriç bıyık altından gülüyordu. Ben Meriçe delici bakışları atarken,

" Deniz, ama empati ne olacak" dedi. Meriç lafa atlayıp biz eflinle ararız zaten buralardadır dedi.
İyide Ateş ne anlar yemek yapmaktan dedi.

Bu benim sinirlenmeme sebep olmuştu. Ben yemek yapmayı severdim ve benimle asla bu konuda yarışamazlardı ki kötü olduğumuda İdda edemezlerdi.